Dag 1: 07-04-2003
Het was een mooie zonnige dag, heerlijk warm in de beschutting, maar met een venijnige frisse wind. De eerste dag stond in het teken van rustig trainen, even wennen, het zoeken naar de juiste afstelling en het weerzien met “oude” bekenden. Het was de eerste keer op het circuit na een winterstop 7 maanden! Mijn eerste indruk was, dat het circuit er nogal propperig uit zag, maar wel verzorgd. Het asfalt lag er goed bij. Na de eerste rondjes bleek dat het een behoorlijk technisch circuit was, met heel veel bochten en een lage gemiddelde snelheid. Zoals gewoonlijk waren er nogal wat gasten die zichzelf overschatten, indruk wilden maken op de rest en/of dachten “ik ga gewoon verder waar ik een half jaar geleden was gestopt”. Resultaat: in de ochtend veel crashes, veel gedeukte motoren en dus veel gedeukte ego’s.
Zoals gezegd, het was een lekker stuurcircuit. De topsnelheid die ik vandaag haalde was 193 km/u en een gemiddelde snelheid van een kleine 106 km/u. Na in de winter mijn motor zeer grondig onder handen te hebben genomen, merkte ik al direct de verbeteringen. Hij stuurde beter, remde beter, maar bovenal: hij trok veel beter. De vermogenswinst (wel met de RSV EVO Titanium uitlaatdemper) was zeer duidelijk te merken. Jammer dat ik met deze uitlaat niet in Nederland zou mogen rijden. Voor de rest was het nog even zoeken naar de juiste afstelling, maar de motor was al direct flink beter dan vorig jaar, dus dat gaf de burger moed.
Dag 2: 08-04-2003
Deze dag heb ik niet gereden in verband met een opkomende koorts. Ik heb de hele middag onder de wol gelegen en Paracetamol geslikt, om de rest van de week nog te kunnen trainen.
Dag 3: 09-04-2003
Dit werd een zeer bijzondere dag. In de ochtend heb ik niet echt lekker kunnen trainen, door veel drukte op de baan. In de middag begon het flink te regen, met als gevolg dat het erg rustig werd op de baan. Ik maakte mijn debuut op regenbanden en dat was redelijk sensationeel. Na een rondje of 10 wist ik mijn snelste tijd tot dat moment, gereden onder redelijk optimale omstandigheden, tot op 18 seconden te benaderen: op een kletsnatte baan! Zo eindigde deze dag toch met een geweldige opsteker.
Dag 4: 10-04-2003
Stiekem hoopte ik dat het deze dag wederom kletsnat zou zijn, zodat ik nog een volle dag ervaring kon opdoen met regenbanden. “Helaas” was het een schitterende en zonnige ochtend, wel vrij koud, maar het zou een mooie zonnige dag worden. De ochtend heb ik besteed met het inrijden van nieuwe banden en het zoeken naar de juiste afstelling, om de middag te gaan benutten om te oefenen op inhaalacties en om mijn persoonlijk record eens flink scherper te gaan stellen. Beide zaken gingen bijzonder goed. Vooral omdat ik inderdaad nog 5 seconden van mijn snelste tijd af reed. Wat me nog meer tot tevredenheid stemde, was dat tijdens de laatste twee sessies al mijn rondetijden dik onder mijn oude snelste tijd zaten, dus dat het geen uitschieter was. Ik reed constant tussen 2:05 en 2:06. De middag werd in nog een ander opzicht heel bijzonder, omdat het met 200 km/u spannend werd, toen degene voor mij zijn uitlaat verloor en deze van links naar rechts stuiterend op me af kwam. Gelukkig wist ik het projectiel net te ontwijken, zodat ik later nog in staat was om dit verhaal te typen.
Dag 5: 11-04-2003
De laatste dag en wat voor één! Van mijn voornemen om nog eens 2 seconden van mijn beste tijd af te halen kwam die dag niets. We stapten in de auto: accu leeg (dynamo stuk). Na starthulp te hebben gekregen zijn we naar Poitiers gereden om een Alfa Romeo dealer te zoeken. Om een lang verhaal kort te houden (vooral omdat het geen leuk verhaal is): we zijn de hele dag bezig geweest om vervoer te regelen om de volgende dag naar huis te kunnen rijden. Uiteindelijk waren we aan het eind van de middag nog net op tijd om onze pitbox leeg te halen. Een heel jammerlijk einde van deze toch fantastische week. Aan de andere kant: we spraken eerder deze week Joop Meijer van Gilex Racing, die vertelde dat dit zijn laatste seizoen zou gaan worden en die op dag vier door een highsider zijn beide benen brak. Het kon dus een stuk erger.