Vooruitblik
Na zo’n superjaar als 2004, zijn de verwachtingen hooggespannen. Wat zal 2005 brengen? Zal het (nog) beter gaan dan in 2004? Als iets goed gaat en succes oplevert, moet je vooral niets veranderen, is altijd mijn credo. Dus begint het seizoen met een trainingsweek in … Frankrijk.
Hand in Hand Kameraden… De Aprilia is kaduuk; sleepje van Mohammed Abedizadeh 
Ducati Club Races: het moment dat de Aprilia definitief de geest geeft 
DCR: spiegels en knipperlichten eraf. Als ik hem toch kort rij… 
Zenuwen! Voor de 1e keer met een racekanon! 40 PK aan het achterwiel meer dan de RSV Mille!
Terugblik
Het stond van tevoren vast dat 2005 een tussenjaar zou worden. Vooral in de KNMV Cup zou ik maar 3 van de 9 wedstrijden kunnen rijden. Een te verwachten tweede kind midden in het seizoen (hoezo planning?) en een ondertussen sterk verouderde motorfiets (uit het vorige millennium) waren de redenen voor de bijgestelde verwachtingen. Het belangrijkste evenement zou de Internationale Ducati Club Races moeten worden. Dat wilde natuurlijk niet zeggen dat het een saai jaar werd.
Weliswaar heb ik geen van mijn doelstellingen bereikt (dat kan natuurlijk ook een keer gebeuren), het werd evengoed een jaar met wederom een hoop belevenissen:
1) de geboorte van Louise op 22 juni
2) de 5e plaats tijdens de International Ducati Club Races op mijn straatmotor
3) de Aprilia RSV Mille overleden, leve de Yamaha YZF-R1
4) de Hyundai H100 overleden, leve de VW Transporter
5) weer een partytent overleden, leve de partytent, die ook weer overleed
6) voor het eerst wat gebroken (neus, oogkas en een stuk tand)
7) Moluks kampioen voor de 4e keer op rij: EEN RECORD 😉
8) veel valpartijen gezien, slechts 1 meegemaakt en deze ook nog zelf veroorzaakt
9) mijn starts zijn weer ouderwets slecht met de Yamaha
10) een 3e plaats in de allerlaatste ZAC van het seizoen
11) een virtuele PR gereden, 1.32.8 met een waanzinnig slippende koppeling!
12) een formele PR gereden van 1:32.4