Eindelijk!!! Het zou prachtig weer worden vandaag en dan begint het toch te kriebelen. Mijn enkel was zodanig verbeterd dat ik het aandurfde om naar Hellendoorn af te reizen en aan mijn 2e Supermoto avontuur te beginnen. Deze keer dus WEL met een offroad gedeelte. En juist daar worden de wedstrijden gewonnen… en dus ook verloren.
En dat zou ik weten ook. Mijn enige offroad ervaring was de KNMV Offroad rit in Hengelo vorig jaar. Maar dat was met offroad banden: vandaag waren de slicks aan de beurt. Wat het een beetje spannender maakte, was dat ik dus niet offroad heb kunnen trainen en er meteen (slechts 1) een kwalificatietraining voor de deur stond. En dat heb ik geweten ook. Ik wist uiteindelijk maar 5 man achter me te houden en kwam daarmee op een 16e startplek uit. Wat een verschil met mijn debuut op pole van Westkapelle. Had Marcel van Drunen toch gelijk met zijn opmerking destijds: “Ja, alleen maar asfalt”. Op het asfalt hoorde ik bij de snelsten. Offroad was ik een van de langzaamste rijders. Extra lullig: het waren 3 offroad stukken.
Ik stel me op voor race 1. Bedenk me dat je met een offroad motor anders kunt starten dan met een Superbike. Het rode licht gaat aan. Ik knijp de rem in, geef een lading gas, laat de koppeling opkomen. Het rode licht gaat uit, ik laat de koppeling los en PATS, weg ben ik. Fantastisch, ik stuur buitenom, pak een man of 10, stuur het offroad stuk op EN… verlies een plaats of 10. De rest van de wedstrijd gaat het steeds hetzelfde. Op het asfalt weet ik steeds mensen te pakken, die me op het offroad gedeelte weer inhalen. Met hangen en wurgen kom steeds door het offroad gedeelte heen en lekker slidend ga ik vervolgens over het asfalt. Uiteindelijk heerlijk gereden en word in de C-groep 6e. Maar omdat we met de jeugd zijn ingedeeld komt dat neer op de 15e plek van 19 man. Kijk, positieverbetering!
Voor de 2e race besluit ik iets anders te gaan doen. Ik ga springen over de bulten, want dat scheelt tijd. De start gaat weer hetzelfde als in race 1 en ik ga iets sneller over het offroad gedeelte. Al 2 ronden ben ik in de slag met iemand die snel is op het offroad stuk en traag op het asfalt. Dus: stuivertje wisselen. Bij het ingaan van de 3e ronde denk ik “en nu blijf je er achter!”, ik stuur het offroad gedeelte op, geef gas, wil een spoor kiezen, maar te laat. Ik kom tussen de sporen in en met kunst, maar voornamelijk vliegwerk kom ik in het zand, verlies de voorkant en lig met mijn snufferd in het zand. Hm, dat had ik me anders voorgesteld. Ik word ondertussen door 5 man ingehaald als ik de motor optil. Extra gemotiveerd zet ik de achtervolging in, ga weer iets zekerder en sneller door het zand en weet ze inderdaad terug te pakken, zelfs op het onverharde! Alleen springen, dat probeer ik een andere keer wel weer. De race is voorbij en de uitslag blijkt exact hetzelfde als in race 1. Heerlijk gereden, wel een terugslag qua enkel, maar ik heb de smaak weer te pakken!