Zaterdag 31 oktober
Het Superbike seizoen is voorbij en er staat nog 1 Supermoto wedstrijd op het programma. Voorafgaand aan het seizoen dacht ik nog beide klassen te kunnen combineren, maar dat blijkt echt onmogelijk. Het betekent dat ik dan bijna elk weekend aan de bak moet, wat mentaal bijna niet op te brengen is. Na een paar weekeinden zou ik opgebrand zijn. Maar ook rijtechnisch is het niet te doen. Supermoto rijden is ten opzichte van Superbike rijden volledig tegenovergesteld, waardoor het bijna niet te doen is het allebei tegelijk te doen. Je komt zo onmogelijk in een ritme.
Op zaterdag zijn er vrije trainingen. Maar in de ochtend moet natuurlijk alles weer op het laatste moment gebeuren. Nummers plakken, banden wisselen (voor het eerst met mijn eigen manuele wisselapparaat), koplamp eraf, wielen wisselen. Stress natuurlijk. De trainingen zijn van 10:00 – 17:00 uur en ik kom uiteindelijk om 15:00 uur aankakken. Zeer enthousiast word ik ontvangen: “ga je het ook een keer proberen?”, “lekker op tijd, joh!”, “het zou tijd worden”. Snel inschrijven en de baan op. Tjonge, wat is dit weer wennen zeg. Ik rij de pitstraat uit, stuur bocht 1 in en KLAP! Het achterwiel glijdt weg en ik lig op mijn snuit. De combinatie van koude nieuwe banden en een koude baan met miezerig weer, zorgt er voor dat ik meteen een leermoment te pakken heb. Ik trap de handkappen recht en rij als een trut de sessie uit. Pfff, Ladystad!
Na een korte pauze kan ik nog 1 keer rijden. Campillos maatje Bart Daalhuizen haalt me in en gebaart me hem te volgen. Ik rij nog van die absurd wijde Superbike lijnen en daar moet ik vanaf. Ook de zitpositie moet beter. Bart rijdt voor zijn doen rustig, maar ik kan hem amper bijhouden. Ik leg de motor de bocht in, geef gas en weer doet `ie ontzettend lelijk tegen me. KLAP! Daar lig ik weer. Wederom achterwiel weg. Ik ben nog nooit 2 keer op een dag gecrasht, bizar. Ik blijf gripproblemen houden en hou het na 20 minuten voor gezien. Kenmerkend einde van deze dag, het past er helemaal bij. Morgen hoop op beter.
Zondag 1 november
Het is zwaar bewolkt weer, maar wel windstil. Wat wel spannend is, is dat bijna iedereen er een volledig Supermoto seizoen op heeft zitten en het voor mij pas de 1e wedstrijd is. Ik start de tijdtraining in de 1e groep. Veel hoef ik er niet over te vertellen, behalve dat ik niet gevallen ben en zoals verwacht veruit de langzaamste ben in deze groep. In de andere groep waren er nog 3 langzamer dan ik, dus sta ik met een tijd van 1:47.318 op de 21 startplek in de B-groep. Ach, racen gaat me beter af dan kwalificeren, dus…
Race 1: we stellen op, de lampen gaan aan, nog meer aan en uit… de holeshot. Voor mijn gevoel kom ik goed weg, maar schijn bedriegt. Ik lig ongeveer op mijn eigen startpositie. Op het asfalt haal ik wat mannen in, die me vervolgens op het onverharde weer voorbij stuiven. Op het asfalt pak ik ze weer, op het offroad gedeelte leg ik het weer af. Dat gaat zo door en uiteindelijk word ik 16e met een snelste ronde van 1.39.810! 8 seconden sneller, wat een meevaller! Dat belooft wat voor race 2.
Race 2: licht aan, lichten aam, lichten uit en nu kom ik wel heel goed weg. Ongeveer op plaats 10 (!) kom ik de 1e bocht door. Pak nog 2 man in de 1e ronde en draai het offroad stuk op. Daar dendert de een na de ander me voorbij. Op het asfaltgedeelte kom ik weer terug. Verhitte duels vecht ik uit en uiteindelijk kom ik in de slag met Rogier van de Vegte. Op het offroad stuk loopt hij 100 m. op me uit en die rij ik telkens weer dicht op het asfalt. Ronde na ronde hetzelfde tafereel, maar ik kom er steeds niet langs. Twee keer lukt het me de motor, op het lange rechte stuk achterin, naast hem te zetten, maar hij komt me beide keren op vermogen voorbij. Drie ronden voor het einde zakken de krachten weg en lukt het me niet meer het gaatje volledig dicht te rijden en per ronde verlies ik een meter of 20. Achter me heb ik geen gevaar meer te duchten. En zo finish ik met een 1:37.835 als snelste rondetijd op een 10e (!) plaats. Daar had ik vooraf voor getekend. Nog mooier: ik word uiteindelijk 12e in de daguitslag! En wat te denken van mijn eindklassering? Ik heb maar 1 wedstrijd gereden en hou nog 31 man achter me in het eindklassement.
De hele dag bleef het dreigend, maar droog. Ik pak de boel in, draai de trailer op slot en de sleutel is er nog niet uit of het begint te plenzen. Wat een mazzelaar ben ik vandaag toch.