Deze dag had ik voor het eerst gereden op het Assen van de Supermoto wereld: het Midland Circuit in Lelystad. Doelstelling was om mijn enkel te testen op het offroad gedeelte. Helaas, dat gedeelte was afgesloten, dus dan maar alleen op het asfalt.
De 1e sessie ging wat onwennig, maar daarna ging het heerlijk. Het sliden ging ook steeds beter en langer. En af en toe te lang. Achter op het circuit ligt het lange rechte stuk, aan het eind een lange linker soort van Mandeveen-Duikersloot, voordat je het rechte stuk op komt voor de tribunes langs (Start-Finish). Ik bleef maar knoeien, kon voor mijn gevoel minder hard insturen en anderen waren daar sneller. Krijg nou wat, een Superbiker die met zo’n bocht op zijn eigen terrein wordt geklopt? Dat kan niet. Ik besloot per direct die bocht als een Superbiker te nemen: dus, onder de Supermoto hangen met knie en steppie aan de grond en vroeg op het gas het rechte stuk op. En ja hoor, ik hoorde meteen tot de snelsten in die bocht! Dus volgende keer de kneesliders maar weer op het pak monteren.
Ik kwam in de slag met iemand met een CRT pak aan. Ah, een marshall? Iedereen mag me inhalen, maar die niet! In een drietal sessies wist ik hem steeds te kloppen, gelukkig. Na afloop wilde ik toch even weten wie er nou in dat pak zat. Het bleek iemand te zijn die het pak van Robert de Vries had overgenomen. Veel geluk bracht het pak niet. Hij was vanmiddag 4 keer gecrasht. En het pak zag er ook redelijk luchtig uit. Wel lekker met dit benauwde warme weer.
Na zo’n 2 uur gereden te hebben was ik helemaal kapot, maar hartstikke voldaan. Hoewel ik mijn enkel niet heb kunnen testen op het offroad gedeelte, heb ik toch maar besloten om zondag in Hellendoorn een vervolg aan mijn Supermoto carrière (lees: capriolen) te geven.