Deze trainingsdag stond voor mij in het teken van de juiste veringafstelling vinden (en ook natuurlijk een hoop lol hebben met een inmiddels leuke vaste groep van zo’n 10 racers). De vering stond te hard en vrat teveel banden op. De volgende dag zou de 2e KNMV Cup voor de deur staan, dus deze dag was bedoeld om eens flink te trainen en de juiste afstelling vinden. Maar naarmate ik meer aan het afstellen was, des te beroerder werden mijn tijden, terwijl ik het gevoel had dat het steeds beter ging. Op een gegeven moment, na de 4e sessie van de 5 zat ik in een grote dip. Hans de Korte complimenteerde me met mijn goede tijd. “Waar heb je het over?” vroeg ik, want met een hoge 1:37 was absoluut niet blij. “Nee, joh, je hebt een lage 1:35 gereden!”. Wat bleek nou, ik had per ongeluk nogmaals de uitslag van sessie 3 bekeken en die was niet best. Uiteindelijk bleef ik 0.4 sec. van mijn beste tijd af, maar de winst zat hem met name in het feit dat ik redelijk constante rondetijden kon rijden en dat mijn achterband nu redelijk goed bleef. Dit gaf vertrouwen voor de volgende dag.