Het begon allemaal goed woensdagavond. Ik vertrok met droog weer en een zonnetje. En hoe meer ik in de buurt van Assen kwam, hoe donkerder het werd (logisch, want het was al rond negen uur) en hoe slechter het weer werd. En uiteindelijk werd het noodweer met hoosbuien. Camper neer pleuren, filmpje kijken en pitten. We zien het morgen wel weer allemaal.
Toen ik opstond was het zelfs droog en scheen het zonnetje. Ik dacht even in cognito rondjes te kunnen gaan rijden, maar volgens mij dacht het halve ONK dat. Allemaal nog even stiekem oefenen voor de Race of the Champions volgende week. De spullen neergezet en klaar voor de eerste sessie. De baan was nog niet helemaal droog. Op belangrijke plaatsen was het nog nat, zoals insturen Ruskenhoek, uitkomen Bult en Hoogerheide. Ondanks dat Assen altijd een moeilijke baan blijft, hoe vaak je er ook rijdt, was mijn ritme meteen goed. Alleen was er een probleempje. Meteen toen ik de 1e keer de Veenslang opdraaide en de gashendel opentrok, schoot het toerental richting begrenzer. Oeps, koppelingsplaten versleten. Die waren toch nog niet zo oud? Eh, o ja, de 20 burn-outs tijdens de Bavaria City Racing zullen hun tol wel hebben geëist. Toch voor het ritme de sessie maar afmaken. De achterkant begon ook behoorlijk te glijden: een te zachte compound voor dit koude weer. Straks ook maar een nieuwe achterband monteren. Uiteindelijk rij ik de 8e tijd met 1:50.905, hoopgevend dus!
De motor moet nog even afkoelen voordat ik de koppelingsplaten kan vervangen, dus wissel ik eerst maar even de achterband, die er niet best meer uitziet. Op het moment dat ik daarmee klaar ben begint het te hozen. Hm, nou ja, ik ga toch een sessie missen, dus we zien daarna wel weer of er regenrubber onder moet. Ik leg de motor met de linkerkant op een stapel banden, zodat ik goed bij de koppeling kan en de olie er niet uit kan lopen. Jemig, wat is dit voor systeem zeg! Ondertussen Henk Wolberts maar even bellen voor wat hulp. Het is natuurlijk zo’n systeem waar allerlei speciaal gereedschap voor nodig is. Met weemoed denk ik aan de Aprilia, waar je 6 boutjes en 1 moer moet losdraaien en je met een kwartier klaar bent. Na een uur klooien ga ik naar Danny de Boer en vraag of zijn monteurs van dat speciale gereedschap voor me hebben. Ik ga er mee aan de gang. Na nog 1 uur ben ik niet veel opgeschoten. Dat krijg je als je denkt een dagje zonder monteur te kunnen!
Eindelijk heb ik de koppelingsplaten er uit. Tjonge, helemaal verkoold! Een opgegraven mummie ziet er beter uit. Zelfs de tussenplaten zijn helemaal zwart. Ik haal de nieuwe platen uit het oliebadje en plaats ze in het koppelingshuis. Ik zit te prutsen met de drukplaat als de monteurs van Danny even komen kijken: je moet zus en je moet zo en als je klaar bent moet je met een accuboor en dop 10 een of ander tandwiel tegen te klok in draaien en er mag geen luchtbel in de olie zitten en… Oeps, een knakmomentje: ik ben er echt helemaal klaar mee. Wat is dit voor systeem? Ik gooi de hele santenkraam in de kar, rij naar Ede en lever de motor bij Henk in.
