Seizoen 2002 stond in het teken van trainen. Dit moest het voorbereidingsjaar worden om in 2003 echt te gaan racen. Ervaring opdoen, dat was het doel. Mijn eerste echte race-ervaring was eind maart, de trainingsweek in Frankrijk op het circuit van Nevers: Magny Cours, bekend van de Formule 1 Grand Prix. Het is een prachtig circuit, maar als het nat is ZEER glad. Naast dat ik in die week mijn rondetijden wist terug te brengen van 2:14.100 naar 2:09.250 heb ik daar mijn eerste crash gehad, met gelukkig alleen wat kras- en egoschade: de kop is eraf, dit hoort erbij.
Eind april heb ik de driedaagse KNMV racecursus met goed gevolg afgelegd en kwam ik in het bezit van de KNMV B-licentie. Hiermee kon ik meedoen aan Clubraces (SAM), de Zomer Avond Competitie (ZAC) en de KNMV Cup (boven 600cc). Na veel getraind te hebben op Zolder (1 keer) en Assen (3 keer) werd de Internationale Ducati Club Race op 8 en 9 juni mijn racedebuut: exact 3 jaar nadat ik feitelijk begon met motorrijden.
Mijn beste tijd op Assen had ik tot dat moment teruggebracht van 1:51 naar 1:37.135. Mijn doel was eerst kwalificeren en vervolgens tijdens de race te finishen: de tijd deed er niet toe. Tijdens de race startte ik vanaf plek 15 van de 40 deelnemers! Mijn weekend was eigenlijk al een succes, wat gecompleteerd werd met de einduitslag: 14e plaats en 2 punten voor het SAM Kampioenschap. Ik ging uit mijn dak: mijn debuut en direct in de punten! Dit was het leukste race-evenement van het jaar: dat stond al vast. Het werd bezocht door zo’n 3.000 mensen en er heerste een ongelooflijk relaxte sfeer.
Tijdens de DCR zag ik mijn favoriete motor in de uitvoering van mijn favoriete rijder staan: de nieuwe Aprilia RSV Mille R Haga. De replica van de Aprilia RSV Mille waarmee “Nitro Nori” Noriyuki Haga, ook wel genoemd “The Samourai Of Slide”, furore maakt in het WK Superbike. Wat een ding en ook die moest ik natuurlijk hebben. Mijn RSV Mille R uit 2000 moest hiervoor ingeruild gaan worden. Eigenlijk zou dit mijn circuitfiets moeten gaan worden, want daar was hij ook voor gemaakt, maar een crash zou ik mezelf nooit vergeven. Het betrof een gelimiteerde oplage van 300 stuks wereldwijd, waarvan er slechts 10 naar Nederland kwamen!
Na de zomerpauze en na weer een dag trainen kwam mijn debuut tijdens de KNMV Cup. Het werd een anticlimax en een goed leermoment. Na de eerste tijdtraining was ik 26e van de 40 deelnemers. Hier was ik op zich best tevreden over. Tijdens de tweede tijdtraining kreeg ik echter mijn eerste highsider te verwerken door slechte banden (die wilde ik na de training wisselen tegen beter advies van Patricia in). Dat was de KNMV Cup voor dit jaar.
Het seizoen sloot ik eind augustus af met een Endurance race tijdens de ZAC op Zandvoort. Met een team van vier debutanten c.q. beginners werden we 36e van de 40 koppels: niet schokkend (of juist wel), maar wel heel leuk. De volgende dag heb ik nog getraind op Zandvoort met schitterend weer en het circuit was bezet door slechts een man of 20, super! Heerlijk einde van het seizoen.