Het laatste raceweekend van het jaar… en van mijn raceleven. Vijf weken lang 4x in de week trainen, 5 kilo afgevallen: ik ben er klaar voor! Donderdag volgt er een teleurstelling: René Schokker doet niet mee. Ik was zo vastbesloten om mijn carrière af te sluiten met een overwinning op hem. Nou ja, het is niet anders. Alle ingrediënten voor spektakel zijn er evengoed, zoals 3 kandidaten voor de titel: Bob Withag, Danny de Boer en Arie Vos. Veel familie en vrienden zouden naar mijn laatste races komen kijken. In de voorbereiding had ik blauwe T-shirts, blauwe petjes en stickers met mijn nieuwe logo laten maken. Dat werd een succes, want ze vielen behoorlijk op. Jan en alleman liep er mee rond!

Zaterdag 25 september

De 1e kwalificatietraining ging eigenlijk naar mijn gevoel best lekker. Omdat mijn laptimer stuk was, moest ik de rondetijden van mijn pitboard aflezen. Lastig alleen, als dat pitboard in de buurt van je rempunt wordt getoond. Ik had dus geen idee wat ik had gereden. Uiteindelijk had ik 1:46.746 gereden, waar ik best tevreden mee was, maar het bracht me niet verder dan de 26e plaats. Probleem was dat de quickshifter dienst weigerde en dat kost ook bijna een seconde per ronde. Gelukkig hebben we nog een 2e kans.

Donkere wolken pakken zich samen boven Assen, als we de baan op gaan. Iedereen gaat er gelijk vol voor, want het kan elk moment beginnen met regenen en dan is het over. En ja hoor, na 3 ronden gaat het regenen en kom ik niet verder dan 1:47.658. Op dat moment de 22e tijd, maar het zal me niet van die 26e plaats afhalen. Iedereen gaat naar binnen, terwijl er nog ruim een kwartier over is. In de pitbox probeer ik nog wat te veranderen aan de quickshifter, die het nog steeds niet doet. De minuten verstrijken en met nog 8 minuten te gaan besluit ik de boel eens op stelten te zetten. Ik laat monteur Hans de motor buiten zetten en starten, met de slicks er nog onder en op een zeiknatte baan. Moet je die hoofden zien in de pitstraat! Ik ga de baan op en zie in Madijk allemaal verbaasde fotografen en allemaal wakker geschudde baco’s.

Na 1 rondje kom ik binnen en vertel Hans dat de quickshifter het nog steeds niet doet. In de pitstraat kijken alle rondlopende hoofden naar mij met een blik van “zie je nou wel dat er niet gereden kan worden?”. De hoofden gaan wederom in “standje verbazing” als ik de motor nogmaals de pitstraat uit stuur. Ik kom weer langs de fotografen die allemaal beginnen te applaudisseren, met Jaap de Leeuw voorop. Koppie erbij houden, jongen, als je de motor nu platlegt, dan hebben ze het daar over 20 jaar nog over. Ik kom over start-finish en rij nog een ronde. De Baco’s zijn nu ook wakker en beginnen allemaal te zwaaien met hun vlaggen en een aantal komt applaudisserend aan de rand van de baan staan! Ondertussen vindt er een dialoog op de GT tribune plaats. Eric Bakker: “Was dat Paul die voorbij kwam?”. Rianne: “Zou zo maar kunnen, die is er gek genoeg voor!”. Bob Withag (3) is ook de baan opgekomen om zijn regenbanden te testen. Paniek in de pitstraat, ineens willen meerdere rijders de baan op, maar die komen voor een rood stoplicht te staan: te laat! Onder applaus van het publiek in en op de business boxen kom ik de pitstraat weer inrijden. My 10 minutes of fame!

Missie geslaagd: de boel volledig op stelten en als beloning heb ik alvast mijn ereronde gekregen. Wat een kick!

Zondag 26 september

In de warming-up ben ik nooit zo snel, dus daar kan ik kort over zijn: de 28e tijd met 1:47.743. Wel lekker wakker geworden, trouwens.

Race 1 gaat onder natte omstandigheden plaatsvinden. Er is nog even paniek als Rick Ollebek en Hans de bandenwarmer niet van de achterband krijgen. Ondertussen heeft de adrenaline me al weer beet genomen en ik sta te schreeuwen en te tieren dat ze op moeten schieten. Net op tijd rij ik de pitstraat uit en glibberen naar mijn startpositie. Na de opwarmronde gaat het rode licht uit en daar gaan we! Ik kom niet echt lekker weg, maar omdat het nat is gaan de meesten veel en veel te vroeg in de remmen en zo pak ik meteen een plek of 8. Ik zit maar weer eens vlak achter Dave Hendriksen (48) als ik zie dat hij met Virgil-Amber Bloemhard (8) in Stekkenwal onderuit gaat. Dat is 3x op rij dat ik achter Dave zit en dat hij crasht, bizar! Direct bij het uitkomen van Stekkenwal gaat Joan Veijer (15), nog zo’n erkende crasher, onderuit. Ik kom als 14e (!) de 1e keer door en zie niet ver voor me Danny de Boer rijden. Wat? Ik zit in de kopgroep van 14 man! In de volgende ronden haal ik nog een paar man in, maar word zelf ook ingehaald. In de 6 ronde lig ik zelfs voor Peter Politiek (!), nog maar weer wat gas erbij. Dan kom ik de Strubben uit, mijn favoriet bocht (NOT!) en ik trek de motor onderuit. Een kudde rijders trekt aan me voorbij, terwijl ik de motor opraap en hem weer probeer te starten. Het lukt en met een volledig naar voor staande linker stuurhelft probeer ik er nog wat van te maken. Dat lukt, want ik blijk 2:36 met val op een natte baan te rijden en kom als 22e door. We zijn op de helft en ik probeer weer in mijn ritme te komen en aan de handicap te wennen. Dat gaat goed, want weer een ronde later heb ik de eerste al te pakken en rij ik rondetijden onder de 2 minuten. Ik haal er nog 2 in en zie in de verte Johan Vos (55) rijden. Daar moet ik nog iets mee rechtzetten (mijn remfout in Hengelo waardoor hij voor me finishte). Met 2 ronden van 1:56.187 en 1:56.053 kom ik aan zijn achterwiel. Het duel is begonnen, we halen elkaar een aantal keren in en dan besluit ik net te doen of hij me verslagen heeft. Ik blijf stiekem achter hem rijden en besluit aan het einde van de laatste ronde mijn slag te slaan. Nog 2 ronden te gaan, maar dan verstuurt Johan zich in de Strubben en laat zoveel ruimte open, dat ik wel binnendoor moet. Niet gepland, maar dan maar vol op het gas. In Stekkenwal haal ik nog Durk Bijma (53) in. Voor Mandeveen word ik op een ronde gezet door Matej Smrz. Dat is lang geleden dat ik gelapt ben! Maar goed, zonder val was dat dus niet gebeurd. Maar nu komt het wel heel goed uit, want als ik over de finishlijn kom is de race ook meteen voorbij. En het lukt! Uiteindelijk word ik dan toch nog 17e. In 1e instantie ben ik teleurgesteld, omdat ik mijn kans op 2 punten in Assen heb verspeeld. Daarna volgt tevredenheid, want als iemand me had gezegd dat ik 17e zou worden met val, dan had ik er zo voor getekend.

Het wordt toch nog een perfecte dag, want nadat ik nog een laatste natte race heb mogen rijden volgt nu een laatste droge race. Ik kom redelijk weg en zit al gelijk in een heel snel treintje met o.a. Dave Hendriksen (48), Jarco Grotenhuis (80), Gian van Zandbeek (24), Johan Vos (55) en Bertus Folkertsma (9). Al snel haal ik Dave in en vervolgens rem ik Gian uit voor de GT bocht. We denderen door. Gian en ik halen elkaar nog een paar keer in. In de 4 ronde zet ik nog eens aan en rij een nieuw PR van 1:45.109! Weer rem ik Gian voor de GT bocht er uit en kwak de motor in de Haarbocht voor Bertus. Oeps, dat ging zo bruut dat ik kramp in mijn linker hamstring krijg. Shit, door alle drukte te weinig gedronken. Strubben, weer kramp! Snel de Veenslang op. De Bult, weer kramp en als ware ik Rossi, steek ik voor het insturen mijn linker been uit. Net echt! Alleen is de snelheid er meteen uit. Direct schieten Bertus en (verrek!) Dave onder me door. Ik neem heel even de tijd om mijn kramp er uit te rekken en ga weer op het gas. Na 1,5 ronde heb ik weer aansluiting met Dave, die uit het groepje heeft moeten lossen. We halen elkaar maar weer eens een paar keer in. In de verte rijdt Michel van Keeken (91) en we naderen hem met rasse schreden. In Ramshoek stuurt Dave binnendoor bij Michel. Die schrikt daar klaarblijkelijk van dat hij meteen rechtsaf de pitstraat in wil. Maar daar zit ik! Ik krijg een volle beuk en vlieg met 200 km/u het gras in. Met kunst- en vliegwerk hou ik de glimmende kant boven en weet de motor weer op het asfalt te krijgen. Vloekend en tierend vervolg ik mijn weg, maar zie dat Dave al 100 meter voor me rijdt. Mijn linker stuurhelft staat wederom uit het lood: nu naar binnen toe! Woedend ram ik bijna een deuk in mijn tank. Zo kan ik niet door. Game over!

Ik wil mijn ronde uitrijden en dan de pitstraat opzoeken. Als ik de Strubben uitkom, word ik voorbijgereden door KNMV Cup-vriend Frank de Lange (17), die race 1 heeft gelaten voor wat die was. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst door hem geklopt ben, maar dit hele weekend is hij al sneller dan ik. In een flits zie ik een Frank die me vertelt dat hij me geklopt heeft en dat hij sneller is dan ik. En dat de rest van mijn leven. NOOIT! Ik ga er achteraan en merk een probleem bij Ruskenhoek. De rechterbochten moet ik sturen met mijn linkerknie, omdat mijn linker clip-on teveel naar binnen staat. Lastig, maar het is niet anders. Na 1,5 ronde zit ik in het wiel van Frank. Nog 3 ronden te gaan. Ik besluit dezelfde tactiek te hanteren als in race 1 met Johan Vos. Ondertussen kan ik de sterke en minder sterke punten van Frank bekijken. Ik besluit het niet op de GT bocht aan te laten komen, want waarschijnlijk verwacht hij daar wel een aanval. Ik merk dat hij vooral in het 1e deel van het circuit snel is. Ik bouw de aanval op en net voordat hij Mandeveen wil insturen, druk ik de motor er tussen. En nu gas er op. Uitkomen Ramshoek hou ik een heel verdedigende lijn en stuur de GT bocht door. Gelukt! Ik word uiteindelijk 23e en ben gelukkig ook nog ruim een halve seconde sneller.

De uitloopronde is een waar feest. Ik maak 4 wheelies, ongeveer net zoveel als na al mijn wedstrijden bij elkaar. Voor de VIP boxen maak ik nog een paar burn-outs tot groot enthousiasme van de toeschouwers. Danny de Boer wint uiteindelijk in de laatste bocht van de race en wordt Nederlands kampioen. Het is hem echt gegund! Nu kan ik met een dubbel gerust hart met pensioen!

De afterparty

In het parc fermé zet ik mijn helm af en merk dan pas hoeveel pijn ik in mijn linker onderarm heb. Hij is bont en blauw. Lekker goedje, die adrenaline, totdat het uitgewerkt is. Bij de pitbox komt Michel van Keeken me opzoeken en biedt zijn verontschuldigingen aan. Hij was er zelf ook behoorlijk van geschrokken.

In de pitbox krijg ik het even te zwaar. 9 jaar lang heeft het racen mijn leven beheerst, wat zeg ik, gedomineerd. Wat een geweldige sport is dit. Maar ooit komt er een moment dat ik moet stoppen. Door die 5 weken volledig te leven voor de laatste race, kon ik het 2 races goed volhouden. Maar zoveel trainen hou ik geen heel seizoen vol. En dat moet wel als je strijdt met jongens die 15-25 jaar jonger zijn. Ik stop op een moment dat ik nog steeds progressie maak en dat ik nog goed meedraai. En dat gevoel hou ik vast.

En dan komt het afscheid. Het valt me zwaar en ik hou het niet droog. De teambazen fêteren me met een grote beker en een fotoboek als dank voor bewezen diensten. (De 1e foto is er een met een sigaar en een pul bier, bedenkelijk) Hans heeft 6 flessen Ambonese champagne (uit Ambonnay) geregeld met een actiefoto van mij er op. Mijn ouders geven een bos bloemen. Kees Siroo schiet nog een mooie serie. Ik bedank iedereen die een bijdrage, in welke vorm dan ook, heeft geleverd aan mijn racecarrière en dan kan de BBQ aan.