België. In de jaren 80 was er een band met een lome zanger, die er een hit mee had. De tekst ken ik niet meer, maar de strekking nog wel. Het kwam er op neer dat ze er niet wilden wonen en na dit weekend weet ik weer waarom. Een prachtig circuit in een schitterende omgeving. Een circuit met pitboxen, zo groot dat je er met 10 man en een vrachtwagen in kunt, maar met een toilet waar je claustrofobisch van wordt en een opberghok dat van binnenuit op slot kan. En 7 paddocks, waarvan er geen een waterpas is. En er wonen echter ook mensen in die omgeving.
Zaterdag 14 augustus
Het was zaterdag mooi weer. Zon en niet teveel wind. Omdat er maar 8 Belgian Junior en 12 Belgian Superbike rijders zijn, rijden we met z’n allen tegelijk. Hiermee zijn er 48 rijders in de baan. Dat moet ook wel met een circuit van 7 km lang. De 1e kwalificatietraining was al meteen om 9:30 uur en het asfalt was nog behoorlijk koud. De meesten hadden er deze week al getraind en dat was te merken ook. Terwijl ik aan het uitzoeken was waar de rempunten en instuurpunten lagen, werd ik links en rechts voorbijgeknald. Voor mijn gevoel ging ik heel langzaam, maar toch reed ik een heel dikke PR. De 2:39.632 was op dat moment goed voor de 32e plaats van de 48. Ik was dus een tevreden man.
Om 13:00 uur mocht ik weer aan de bak voor de 2e kwalificatietraining. Ik zet het gas er op en knallen maar. Omdat ik nu echt mijn best doe, krijgt de motor meer op zijn donder en dat merk ik aan de achterkant. Wanneer ik vol op het gas de bocht uit ga, begint hij behoorlijk te deinen. De ingaande demping moet harder. Ik kom dan ook niet verder dan 2:39.325 en een 36e startplek. Voor het eerst in mijn leven was ik teleurgesteld na het rijden van een (zeer sterk verbeterde) PR.
Zondag 15 augustus
Een uur voor de warming-up begint het te regenen. Het ziet er naar uit dat het in de loop van de dag vooral veel slechter gaat worden. Dus, de “regenwielen” er onder en de oude plunje aan. Deze warming-up wordt dus heel belangrijk voor de afstelling van het rijwielgedeelte en mijn gevoel in de regen. Zo vaak heb ik met de Honda niet in de regen gereden en al helemaal geen wedstrijd. Tijdens de warming up is dat goed te merken. Ik heb het goede gevoel in de regen nog niet te pakken. Met de 3:13.181 die ik rij blijf ik maar 4 man voor. Dat moet ik de wedstrijd toch ietsje beter.
Na de warming-up heeft het nog uren geregend. Vlak voor de 1e race regent het niet meer… het hoost inmiddels! Beekjes kabbelen rustgevend over het asfalt en voor het water hoeven we niet naar de bronnen van Spa, er liggen genoeg plassen op de baan. Dat gaat spannend worden in de 1e bocht: een fuik waar onze blauwe vrienden jaloers op zouden zijn. Dringen en geen ontkomen aan. De spanning stijgt als we ons opstellen op de grid. Ik sta op rij 9 helemaal aan de binnenkant. Het is de slechtst mogelijke plek, dat kan er ook wel weer bij. De rode lampen gaan aan, het volume neemt toe, de motor begint te stomen en weg zijn we. Ik probeer naar de buitenkant te trekken om de 1e bocht buitenom te nemen als iedereen naar binnen duikt. Het lukt niet, het is te druk en ik word zelf naar binnen geduwd. Als een van de laatsten ga ik de bocht door. In de eerste twee ronden haal ik nog 2 man in en ik zie op ongeveer 100 m. Dave Hendriksen (48) rijden. Ik ga er eens goed voor zitten en met een rondje van 3.03.001 rij ik het gaatje dicht. Aan het einde van het rechte stuk naar de 1e bocht rem ik extra laat en zit meteen in het wiel van Dave. Die moet ik hebben! Hij gaat vroeg op het gas, maar over een witte lijn en trekt de motor onderuit. Een week later zit ik dus weer 1e rang. Ik moet nog goed mikken waar ik er langs rij, want de motor glijdt een stuk naar beneden, richting de pitmuur. Ondertussen zie ik op het pitboard mijn voorsprong per ronde een seconde oplopen en voor mij zie ik pas helemaal in de verte iemand rijden. Een gelopen race dus. Ik besluit geen risico’s te nemen en de race uit te rijden. Als 25e kom ik over de meet, maar er zitten ook rijders van de Belgian Superbike en van het Belgian Junior voor me. Ik finish als 13e Dutch Superbikes (DSBK) rijder en dat betekent dus 3 punten voor het klassement. Supergoed!
Ik kom een halve liter benzine tekort en Maurice Wolf, teammanager van mijn snelle pitboxgenoot Ferry van Rijn (79), gooit 2 liter in mijn tank. (Bedankt Maurice!) Het is bijna half 5 en het weer is echt slecht geworden. Nog nooit in mijn leven heb ik onder zulke slechte weersomstandigheden gereden. Het rode licht dooft en ik vlieg meteen richting de buitenkant. Deze keer lukt het wel en ik haal wat mannen in. We denderen naar beneden richting de beruchte l’Eau Rouge, als dat maar goed gaat in die drukte! Nog steeds voel ik me niet zo sterk in de regen als ik ooit was. Zonder kleerscheuren kom ik gelukkig boven en ga het lange rechte stuk op. Er is zoveel spray dat je amper wat ziet. Ik ga van de ideale lijn af en blijf vol op het gas. Ergens staat het bordje “200” langs de kant van de baan, mijn rempunt zowel in het droge als in het natte. DAAR IS IE! REMMEN! Gelukt, weer eentje te pakken. Ik rij nu achter oude vriend Heinz-Reiner Düssel (145) op zijn BMW. Na 100 jaar goede (en mooie) auto’s is het ze eindelijk gelukt een goede (maar foeilelijke) motor te bouwen. Kanonnen, wat loopt dat ding hard! Op het rechte stuk kan ik niet eens in zijn slipstream blijven. In de bochten rij ik het gaatje dicht en steek hem voorbij, maar niet voor lang, want daar is hij weer. En zo rijden we elkaar in 1 ronde meerdere keren voorbij. Een gevecht op het scherpst van de snede, geweldig! Dit is waar racen voor mij om gaat: harde en eerlijke duels! Uiteindelijk win ik de slag en rij bij hem weg. Dan liggen er op diverse plekken motoren langs de baan en die van klassementsleider Arie Vos zelfs op de baan. De rode vlag beëindigt de race.
In de veronderstelling dat het voorbij is, vier ik een klein feestje, omdat ik als 15e DSBK rijder (29e overall) gefinisht ben. Dan is er paniek. We moeten de baan weer op. Er komt een herstart! Daar gaat mijn zuurverdiende punt! Moet ik weer die ellende in! Vloekend en tierend rij ik de grid op. Het rode licht gaat uit en nu ben ik echt goed weg. Ik duw me een weg naar de 1e bocht. Maar Heinz-Reiner Düssel en Frank Bakker (151) zijn iets agressiever. Düssel pak ik terug bij het aanremmen na het rechte stuk en ik haal even later ook Jarco Grotenhuis (80) in. Ik zit nu achter een Belg met daarvoor Frank Bakker en Ferry van Rijn! Na een ronde rij ik het gaatje dicht en passeer de Belg. De volgende ronde kom ik binnendoor bij Frank en zit nu achter Ferry. Dan komt de snelle bochtenserie richting de busstop chicane voor start-finish. Ik kruipt dichter en dichter tegen het achterwiel van Ferry aan. We denderen richting chicane, hij remt en ik zet hem ertussen! YES! Mijn gedachten schieten direct naar een tierende Maurice die me nooit meer benzine gaat geven. Nog 1 ronde. Rainman is back! (huh?) Over mijn lijk dat er nu nog iemand voorbij komt. Verdedigend en ultralaat remmend rij ik naar de finish! Hebben!
Ik blijk als 18e overall over de finish te zijn gekomen en als 10e DSBK rijder! WAT? 6 punten! En ik heb zelfs onder de 3 minuten gereden, 2:59.191! Uiteindelijk worden de resultaten van deel 1 en deel 2 samengevoegd en komen Frank Bakker, Ferry van Rijn en 2 Belgen weer voor me te staan. Maar 22e overall en 12e DSBK rijder, zijn toch weer 4 punten. Oftewel, we nemen 7 punten mee naar huis!
De afterparty
O ja, dat lied. Een uur later is er nog steeds onduidelijkheid over de uitslag. Winnaar Legrelle wordt gediskwalificeerd wegens het ontbreken van bandenstickers. Maar pas nadat de officiële uitslag is gepubliceerd. De organisatie is verder van mening dat het een ONK betreft, dus dat iedereen in de baan ONK rijdt. Dus in race 2 ben ik niet 12e maar 22e. Mijn opmerking dat de 1e race wel in 3 uitslagen is verwerkt, wordt afgedaan met “dat is fout en gaan we terugdraaien”. Je kunt lullen wat je wilt, onder het mom van “wij zijn de baas” gaat het oor in en oor uit. En ik altijd maar denken dat Mega Mindy verzonnen is, maar die commissaris bestaat echt, in meervoud zelfs! Chagrijnig en met 0 punten rij ik naar huis. Heb ik nou ook 2 Belgian Superbike wedstrijden gereden? Waarschijnlijk niet, dat is natuurlijk wel alleen voor Belgen.
Update donderdag 19-08-2010:
Naar aanleiding van de uitslagen van de gecombineerde BK/ONK-races in Spa en de puntentelling heeft de Wegracecommissie besloten dat alle rijders die conform het ONK reglement hebben gereden ONK punten krijgen. Rijders die met bandenstickers hebben gereden en een ONK keuringskaart hebben ingeleverd krijgen punten. Dit houdt in dat ik in race 1 als 15e ben geklasseerd en in race 2 als 14e. Hiermee heb ik 3 punten voor het klassement binnengehaald. Dus ben ik weer een blij man.