Tijdens de Hemelvaartsraces rij ik ook in de Drie Landen Cup mee. Ronald van Vliet zou met de Drie Landen Cup meedoen, maar zit met zijn been in het gips. Het resultaat van een ongeval op het circuit van Zolder (B). Aangezien ik toch al op de Varsselring zou rijden, val ik deze wedstrijd voor hem in. Dan heb ik meteen de mogelijkheid om nog wat extra kilometers te maken.
Donderdag 21 mei
Voor het eerst zou ik gaan rijden op de Varsselring in Hengelo (GLD). Ik had er al een keer offroad gereden: mijn offroad debuut. Organisator Hamove timmert al een aantal jaren ambitieus aan de weg en ik moet zeggen: helemaal top. Ze zijn attent en hulpvaardig, alles wordt netjes schoongehouden, de mensen en baco’s zijn zeer enthousiast (daarover later meer) en het asfalt is van een zeer goede kwaliteit. Samen met het fantastische weer zou het een even fantastisch lang weekend worden. Zo moet het racen ooit begonnen zijn: een grote pot met bier, een nog grotere bek tegen je maten, een weddenschap om nog een pot bier, de motor aantrappen en een rondje knallen om de molen heen, die grote pot bier innen of aftikken, een nog grotere….
Het begon echter met de vrije trainingen op donderdag. Kan ik even rustig deze baan verkennen en leren kennen. We stellen ons op de baan op, krijgen het sein dat we mogen rijden… EN… het kampioenschap wordt blijkbaar beslist in deze ronde!!! Vier man duiken in een bocht en ze weigeren allemaal voor elkaar te remmen, links en rechts vliegen er piloten rechtdoor, gele vlaggen, valpartijen en na 2 ronden staan we met code rood in de pitstraat. Ambulance op de baan en topper Joey Litjens wordt met spoed afgevoerd naar het ziekenhuis (einde racecarrière, naar later blijkt). En wat leren we daarvan? Niet veel, want na weer 4 ronden, gele en olievlagen is het wederom code rood. Rob Hakvoort ligt met 4 gebroken rugwervels in het pas gezaaide maïsveld. Maar laat ik maar weer eens positief afsluiten: gelukkig zijn we geen ezels, want die stoten zich geen 2 keer aan dezelfde steen.
De 2e sessie ging vervolgens wel redelijk normaal en ik reed als beste tijd 2:05, terwijl er voorin al 1:49 werd gereden. Brrr, ik moet er zeker 10 sec. af gaan rijden. Dat zal niet meevallen! De 3e sessie ging al weer een stuk beter en ik eindigde de dag met een tijd van 1:59.526. Daarna aan het bier, sigaren en de BBQ, want vrijdag is een dag vrij.
Zaterdag 23 mei
Na een wat suffe vrije training, met een zeer matige tijd van 2:01.704 werd het nu menens. De 1e kwalificatietraining ging ik er voor het eerst echt vol in (dat houdt in 80%, gezien de gevaren van een stratencircuit). Op een gegeven moment zie ik in mijn display een tijd van 1:56.500 staan. Dat is 3 seconden sneller dan donderdag! Zeker weten dat ik hiermee niet laatste sta. Zeer tevreden ga ik de uitslag ophalen en zie tot mijn grote verbijstering dat ik slechts 2 man achter me heb staan! Iedereen ging dus flink sneller. Er werd zelfs een ronderecord gereden door klassementsleider Gareth Jones van 1:47.948!
De 2e tijdtraining moet dan maar een seconde sneller. Na een paar ronden rem ik wat laat voor de hairpin en ga de bocht vermoedelijk niet halen. Ik besluit de motor de bocht uit te laten lopen. Tijdens het omkeren slaat de motor af, verlies ik mijn evenwicht en val om. In een reflex spring ik van de motor af en weet hem nog net 1 cm. boven de grond te houden. GEEN CRASH! De baco’s komen er aan gesneld en pakken de motor over. “Hee wat doen jullie?” “Ga jij maar zitten, wij regelen dat wel!” “Ik moet nog rijden”, “Geen probleem, ga rustig zitten” en weg zijn ze met de motor. Ik er achteraan, willen ze hem net de sleepwagen opduwen. “Hee! Hij is niet stuk, hij sloeg gewoon af. Ik wil graag verder rijden!” “Oh sorry, we dachten dat hij stuk was!”. Wel heel erg hulpvaardig van ze. De rest van de kwalificatietraining bleef ik steken op 1:56.870, waardoor ik alleen Hans van Beek en Rintje Ritsma achter me hield.
Dan de kwalificatietrainingen van de Drie Langen Cup. Het niveau van deze competitie zit precies tussen het ONK en de KNMV Cup in. Dat bleek ook uit mijn klassering na de 1e kwalificatietraining. Met een tijd van 1:58.702 stond ik 15e van de 25 deelnemers. De 2e kwalificatietraining wist ik me te verbeteren tot de 13e plaats op de grid met een tijd van 1:57.082.
Zondag 24 mei
De warming-up van de Dutch Superbikes was wel weer erg vroeg in de ochtend en was een exacte afspiegeling van de kwalificatietrainingen. Ik reed nog net onder de 2 minuten, 1:59.403.
Omdat ik vandaag 3 wedstrijden rij, laat ik de warming-up van de Drie Landen Cup schieten. Vrolijk word ik er toch ook niet van als ik om 8:40 uur moet gaan zitten zweten. De wedstrijd, daar gaat het om. Het rode licht gaat aan, uit en weg zijn we. Ik ben goed weg en weet een paar man uit te remmen. Aangezien ik in de verkeerde versnelling de bocht uit kom verlies ik weer een paar plaatsen. Ik kom in gevecht met Johan de Jong en Henrie Minnen en we halen elkaar meerdere malen in. Met name met Henrie vecht ik een bikkelhard, maar eerlijk gevecht uit. We halen elkaar wel 10 keer in. In de een na laatste ronde probeer ik een gaatje te slaan, maar word opgehouden door een achterblijver. Henrie profiteert hier optimaal van en komt me weer voorbij. Helaas weet ik hem niet meer terug te pakken, waardoor ik op de plek finish, waarop ik gestart was: 13e.
De start van de Dutch Superbikes race was spannend en dringen! Ik haal een paar man in voor de 1e bocht en draai het lange rechte stuk op. Vervolgens probeer ik een gaatje dicht te remmen, maar dat is een beetje erg opportunistisch. Ik mis de bocht en schiet rechtdoor! Het hele veld dendert achter me langs en als ik eenmaal omgekeerd ben, zie ik in de verte de laatste man de bocht om gaan. Ik lig ongeveer 500 meter achter. Bloed, zweet en tranen: ik ga niet als laatste finishen! En vervolgens zet ik de turbo erop. Met grote stappen loop ik op Hans en Rintje in. Na een rondje of 4 kom ik in de buurt van Hans en een ronde later rem ik eerst Hans en een paar bochten later Rintje eruit. De volgende ronde ligt Wim van Middelaar in de haarspeldbocht: rode vlag en een herstart. In de pitstraat probeer ik de tijd te doden met het zingen van het Achterhoeks volkslied: Vrouw Haverkamp.
De start van deze sprintrace van 5 ronden gaat goed en ik ben in gevecht met een paar mannen. Als laatste haal ik Heinz-Reiner Düssel in, de Duitse Teus Oskam. De laatste 2 ronden rij ik 3 sec. los en weet nog een PR te rijden van 1:56.247. De tijden van deel 1 en deel 2 worden samengevoegd en dat werkt voor mij nadelig uit, want in de einduitslag beland ik achter Düssel. In plaats van 17e word ik 18e. Maar niet getreurd, het is mijn beste klassering ooit in de Dutch Superbikes!
Race 2 van de Drie Landen Cup is een bijzondere. Ik rij net de uitloopronde van de race van de Dutch Superbikes uit en kan meteen door naar het parc fermé, voor de 2e race van de Drie Landen Cup. Ik lijk wel een topper, die doen ook altijd van die rare dingen. Maar goed, sommigen rijden gewoon 18 wedstrijden op 1 dag! Ander verschil, hij won ze ook alle 18! Nazwetend stel ik me op de grid op, ben goed weg en zit achter een groepje aan. Jammer genoeg lijkt deze wedstrijd op de MotoGP van de laatste jaren: treintje rijden en geen inhaalacties. Uiteindelijk blijf ik op mijn plek rijden en finish wederom als 13e! Maar, wat ik nooit had verwacht: ik rij een dikke PR! Met 1:55.558 ben ik 0.7 sec. sneller dan in de Dutch Superbikes, terwijl ik eigenlijk vermoeid zou moeten zijn! Mooi, met de conditie zit het dus wel snor. Ik ben benieuwd hoe ik het er volgende week vanaf ga brengen op het stratencircuit van Oss.