Het is zondagochtend en de regen klettert tegen de ramen, de wind waait door de bomen en bij mij is er nog geen wild geraas te bekennen. Brrrr, wat een weer. Het is de laatste KNMV Offroad rit van het seizoen en de enige die ik kan meerijden, omdat de verbouwing thuis zoveel tijd opslurpte. Ik heb met René Schokker en Sjoerd Nauta afgesproken, die elk jaar een paar van deze ritten doen. Voor mij moet het de 1e serieuze training worden voor het Supermoto seizoen van 2008. Het wordt mijn debuut, want ik heb nog nooit offroad gereden, met uitzondering van een rondje op de crosser over Aruba heen in 1995. Vrijdag had ik nog even met Henk Wolberts aan tafel gezeten en hartelijk gelachen om zijn 1e offroad rit. Hij lag al in de 3e bocht op zijn snuit: de sukkel!!!! In de loop van de ochtend werd het droog en ging zowaar de zon schijnen. Met René en Sjoerd binnen “no time” door de inschrijving en de keuring heen en richting start.
René en Sjoerd rijden voor me de door de start en we zijn op weg voor de 40 (!) km. door de bagger. Nou, ben benieuwd hoe lang ik hem rechtop hou. De 1e bocht en een GEULLLLL!!!!! Klap en daar lag ik al: in de 1e bocht!!!! En van René en Sjoerd heb ik nooit meer iets vernomen… en zij ook niet van mij. Een triest record was verbroken: 100 m. en 1 bocht!!! Ok, stel gemiddeld elke 100 m. een bocht, dan had ik nog 399 valpartijen voor de boeg. De 1e bocht, wat een prutser! Goed: even nadenken, wat gebeurde er. Ik zag een geul, maar daar wilde ik niet doorheen, maar omdat ik hem zag ging ik er blijkbaar toch naartoe. Verrek, dit lijkt wel net als met de wegrace: kijk je naar de grindbak, dan ga je ook naar de grindbak. Goed, in de verte kijken dus, net als op het circuit. Verdomd, het werkt nog ook. Ik ben al 10 min. niet gevalluuuuhh…. en daar lag ik weer. Waarom nu weer? Over het voorwiel op een recht stuk. Ok, overeenkomst met de wegrace? Ja, als ik de grindbak inrij, moet ik meer naar achteren hangen en zeker niet naar voren. Ok, weer wat geleerd en vervolgens ga ik 3 kwartier niet onderuit. Wel een paar keer heel erg bijna, maar nog net niet helemaal.
Trots als een pauw kom ik in een bos, waar een motor staat ingegraven. Geduldig als ik ben besluit is 1 m. buiten het pad er omheen te rijden. Ik geef gas en ga met een gangetje van 3 km/u niet vooruit, maar naar beneden. Huh? Nog een keer proberen en ik sta inmiddels tot het zadel in de drek. Tjonge, hoe kom ik hier nu uit? Na een hoop gesjor roep ik 2 jongens. De een moet mijn koppeling inknijpen, want mijn versnellingspook zat een meter diep onder de grond. De ander moet het stuur vasthouden. Met al mijn kracht en veel moeite til ik de motor uit de blubber en blijf een paar minuten uitgeteld en hevig zwetend over de motor hangen, inmiddels een soort Fred Flintstone model van modder. Ik vervolg mijn weg weer en krijg steeds meer vertrouwen en dender ondertussen in de 3e versnelling over de drek in plaats van in de 1e. Ik ben inmiddels aardig op gang en begin zelfs allerlei gasten in te halen, geweldig!!! Ok, er rijden ook wat lui rond die over de zandhopen lijken te zweven. Onderweg val ik nog een keer van vermoeidheid. Terwijl ik de motor weer overeind til rijdt er een debiel met zijn stepje vol tegen mijn laars. Die had me natuurlijk nooit kunnen zien op dat open veld. Wat een malloot, het is maar goed dat ik goede crosslaarzen aan had.
Inmiddels dender ik in 3 en 4 door het bos, over een heuveltje naar BENEDEEEEEEEEN, klaaaaaaap!!!!! In een keer een zandhoop in. Hè? Waarom staan hier 50 man te kijken en te filmen? Daar komt de volgende, klap!!!! En even later weer een. Ok, ik ben niet de enige en bevind me dus in goed gezelschap. Sommige crossers gaan er doorheen alsof er geen zand en heuvels zijn: respect! Na van pure vermoeidheid nog 1 keer vallen en 3 keer bijna lukt het me over deze zandheuvel heen te komen. Ik besluit even te stoppen en te rusten, ik kan niet meer! Van een steward hoor ik dat de komende 3 kwartier tot de finish 1 grote soort Red Bull strandrace is. Het is mooi geweest, ik heb niets te winnen en alles te verliezen. Ik besluit het laatste stukje over de weg naar de finish te rijden. Het wordt anders gewoon te gevaarlijk, want de controle is inmiddels aardig verdwenen. Jaja, wie zei er dat ik niet verstandig ben? Wat blijft is een hele hoop lol, een fantastische ervaring, veel geleerd, smaakt naar meer en tot slot… een onwaarschijnlijk smerige motor, die na 3 kwartier hogedruk nog niet helemaal schoon is. Maar wat is dit leuk!!!!!!