Vrijdag vroeg in de middag toog ik met 32°C zwetend richting Assen om lekker relaxed de spullen klaar te zetten voor zaterdag. En natuurlijk verder lekker op het circuit te lummelen en wat koud bier te nuttigen. René Schokker, Ronald van Vliet en de broertjes De Wit waren er al en reden Sport Grid Times. Alle vier hadden ze heel strakke tijden gereden, gelet op de weersomstandigheden: veel te warm. Ik was zeer onder de indruk. Ik kon vervolgens ook 1 sessie rijden, maar het ging niet echt soepel. De tijd viel me eigenlijk nog alleszins mee: 1:32.048. Daarna ben ik de motor gaan klaarmaken voor de wedstrijd en heb ik heerlijke sushi gegeten! De rest van de club was in de loop van de dag komen binnendruppelen.
’s Ochtends was het direct al heel warm. Het was zaak om een goede 1e training te doen, want de verwachting was dat door de hitte de rondetijden alleen maar minder zouden worden. Op zich vervelend, want mijn 1e tijdtraining is doorgaans matig. Tegen het eind van de 1e tijdtraining was er een rijder in Meeuwenmeer onderuit gegaan en de training werd afgebroken. Meeuwenmeer is 1 van de 3 plekken waar je het liefst in het zadel blijft. Het blijkt Ronald te zijn. Hij en zijn motor lagen er niet best bij. De 1e voortekenen waren een gebroken been, maar voor de 2e tijdtraining kwam hij gelukkig strompelend, maar bont en blauw richting pitbox. Helaas was het wel einde racedag voor hem. Het bleek dat ik de 11e tijd had getraind met 1:30.924, mijn snelste tijdtraining ooit en zelfs nog 0.01 sec. sneller dan Ronald! De wonderen zijn de wereld dus nog niet uit.
De 2e training reed iedereen in onze pitbox een PR! Het was weliswaar heel heet, maar de banden hadden een optimale grip, hoewel….. In Ramshoek haalde ik William de Groot buitenom in, die als een toerist op een BMW rondreed. Uiteraard kreeg hij daardoor een rooie waas voor zijn ogen (zie het verslag van Eemshaven) en hij kwam me op de Veenslang op vermogen voorbij. Wetende dat ik bij Mandeveen Duikersloot meestal tijd laat liggen, ging ik Mandeveen harder in en probeerde ik bij Duikersloot iets eerder op het gas te gaan. Helaas! Mijn achterband gleed opzij, maar veel te vroeg. Ik trok de motor recht en vloog de grindbak in. Ik had inmiddels al zo’n snelheid dat de bandenstapel akelig dichtbij kwam en ik besloot hem aan het eind van de grindbak plat te leggen. K….!!!!! Het lijkt wel of er een vloek over mijn kuipwerk ligt. Iedere keer als ik een mooie nieuwe kuip heb gaat het mis. Vorig jaar het hele jaar met een Ductape Special rondgereden en niet een keer gecrasht. Dit jaar 3 keer een nieuwe kuip en 3 keer ging het mis! Bekijk het dus maar met die mooie verzorgde kuipen, dat hoort blijkbaar niet bij me. Dat signaal van hogerhand is nu eindelijk tot me doorgedrongen. Pas na de volgende training werd ik naar de pitbox teruggereden en omdat ik al 3 kwartier in mijn racepak zat, kreeg ik last van warmtestuwing. Ik voelde hondsberoerd en zo slap als een dweil. De rest van de middag was ik ook weinig waard en dat was geen goed voorteken voor de wedstrijd. Overigens bleek ook ik een PR te hebben gereden met 1:30.074, nog maar 0.1 sec. verwijderd van de magische grens!
De motor weer opgelapt voor de race en de clip-ons opnieuw afgesteld. Ik stond 15e op de grid. Rode licht uit en ik was meteen goed weg. Ik kom in een waanzinnig gevecht terecht met Gert-Jan van Dijk, waarbij we elkaar wel 6, 7 keer inhaalden, maar ik moest hem uiteindelijk laten gaan. Ik voelde me ook nog steeds niet echt sterk en besloot tegen het eind van de race voor het eerst in mijn leven verdedigend te rijden. Ik keek om (doe ik ook nooit) en zag Arno van Doorn aankomen, mijn nr. 1 concurrent voor de Battle-of-the-Twins. Nog even aanzetten! Ik zat in het wiel van Henk Wolberts, toen die vlak voor me onderuit ging. Het scheelde maar 10 cm. of ik ging mee! Een ronde later werd de race afgebroken door de crash van Henk en bleek dat ik 11e was geworden. Toch een heerlijk resultaat, want het was mijn beste klassering op een droog Assen tot nu toe. Aan mijn rondetijden te zien (met 1:31.338 als snelste ronde) was ik niet 100%, maar gelukkig wel weer 5 belangrijke punten!
William reed een waanzinnige race met een 5e plaats. Hij begint steeds beter zijn draai te vinden op die Soes. Martin Rijlaarsdam had weer eens een sterke inhaalrace en eindigde als 20e, precies voor de bijna jarige Teus Oskam. De broertjes De Wit hadden goed gereden in < 600cc Groep A, maar het belangrijkste nieuws was dat ze allebei hun R6 te koop hadden aangeboden. Volgend jaar bij ons in de groep! Op een Aprilia RSV Mille wellicht?