Vrijdagavond rustig de boel uitgepakt en voor het laatst in de VW Transporter geslapen. Op de terugweg van Eemshaven heb ik in Assen een prachtige camper gekocht. Jaja, een echte motorhome dus! Het loopt echt helemaal uit de hand op de paddock! Het begint al een beetje op het ONK te lijken. In ieder geval is de camper precies op tijd klaar voor de SuperCup in Oschersleben.
Zaterdag was het perfect raceweer: droog, niet teveel wind (voor Assense begrippen) en een graad of 18. Het was ook de 1e keer met de nieuwe Öhlins achterschokdemper op Assen, dus er was nog wel wat afstelwerk aan de winkel. Hoewel het met mijn ribben beter ging dan vorige week, had ik toch nog flink last. De dosis pijnstillers was de helft in verhouding tot vorige week. De 1e tijdtraining was een rommelige van 2 x 3 ronden in verband met een rode vlag situatie. Het leek wel Holiday on Ice. De een na de ander vloog er af en niet de eerste de besten: Niels Feller, Fausto Dhanis, Stefan Scholten, Hans van Beek en nog een paar. Hierdoor kwam ik tot een matige 1:55.071, goed voor een 15e plek. Zelf ging ik er bijna 2 keer in Ramshoek en Ruskenhoek af, omdat ik grote moeite had om de bocht te halen. De achterschokdemper stond dus nog verre van ideaal.
De 2e tijdtraining ging weer iets beter. Halverwege kwam ik nog even binnen om de achterschokdemper nog wat af te stellen. Het gevoel werd al beter en de eindtijd was 1:53.185, slechts 0.5 sec. boven mijn PR. Ik was redelijk tevreden: wederom een 15e plaats en een schokdemper die bijna goed stond. Voor de race toch maar een gokje wagen en de veervoorspanning 1 tikje te verhogen.
Ik stond met pitboxmaatje René Schokker (13e) en Kahuna RB collega Arnout Visser (14e) op de 4e startrij. René en met name Arnout waren als de bliksem weg. Voor de Haarbocht remde ik buitenom René heen en kwam ik 3 plaatsen achter Arnout te zitten op ongeveer de 10e plek. Met René in mijn wiel ging ik op jacht naar Arnout. Ik kwam in een duel met René terecht, dat met een paar inhaalacties over en weer een ronde duurde. Daarna gaf hij nog wat extra gas en moest ik hem laten lopen. Ondertussen had ik ook Arnout verschalkt, na 2 ronden vol met pittige duels. Door een PR van 1:51.976 te rijden wist ik een gaatje te slaan. Na 6 ronden van de 10 hadden deze duels hun tol geëist en ik begon behoorlijk last van mijn ribben te krijgen. 10 rondes vol racen is wat anders dan 2 sessies van 2 x 3 rondjes kwalificeren. Per bocht werd de pijn groter. Met nog 3 ronden te gaan keek ik achterom en zag dat ik nog een gaatje had naar Arnout en Hendrik Bruinsma. Slechts een halve ronde later was Arnout me echter alweer voorbij. Met een laatste krachtinspanning kon ik nog een ronde het duel aangaan (tot grote vreugde van het Kahuna RB Racing Team), maar daarna kwam ook Hendrik me voorbij. De pijn verbijtend kon ik in het achterwiel blijven. In de laatste ronde zette Hendrik hem er bij Arnout in de GT bocht tussen en ik vervolgens bij Hendrik. De kracht, de scherpte en daarmee het vertrouwen ontbraken om door te zetten. Ik moest uiteindelijk genoegen nemen met plaats 11 achter Arnout (9e) en Hendrik.
Ik viel zowat van de pijn van de motor en moest er bij de pitbox door Hans Terschegget, Daniel van Slochteren en Methaniël Scholten vanaf worden getild. Volledig kapot kwam ik er achter dat ik 11e was en een PR had gereden. Ongelooflijk, hier had ik vooraf blind voor getekend! Hoewel ik door dit resultaat zakte naar de 9e plaats in het klassement. Maar… er viel toch weer iets te vieren, nog een ander record! Deze 11e plaats zorgde er voor dat ik tot dusver dit seizoen exact evenveel punten heb gehaald als in al mijn voorgaande seizoenen samen. Reden om weer eens een flesje open te trekken!