Na een avond, waarin het iets te gezellig was, door toedoen van met name Wouter de Wit en Mark Kerstholt (die we hadden opgefokt over een buurtruzie), werd ik ’s ochtends niet helemaal topfit wakker. Toch was ik de 1e tijdtraining 0.1 sec. sneller dan vrijdag. Mijn vermoeden kwam uit, want met deze tijd was ik slechts 19e. Nu weet ik dat mijn 1e training nooit mijn beste is, aangezien ik niet echt een ochtendmens ben (qua inspanning dan). Overigens was ik wel sneller dan William de Groot en dat gaf de burger weer moed. Hij revancheerde zich echter door in de 2e training flink sneller te gaan en zich met een 12e plek voor Ronald van Vliet (15e) en mij (17e) te nestelen. Met een nieuwe PR van 1:32.961 was ik dus de 1e man op de 5e startrij. Ongelooflijk, wat werd er hard gereden. De competitie is flink toegenomen ten opzichte van 2004 met de ene nieuwe GSX-R1000 na de andere R1.
Mijn start was behoorlijk en in de 2e ronde remde ik William voor de GT-bocht uit. Die zou nu de gebruikelijke rode waas krijgen, dat was zeker. Ieder moment verwachtte ik hem dus terug, maar dat gebeurde tot mijn verbazing niet. Sommige dingen veranderen echter nooit: zoals het inmiddels traditionele gevecht met Gert-Jan van Dijk met zijn Suzuki GSX-R1000. Na bijna 5 ronden flink met elkaar geknokt te hebben (hij op vermogen erlangs, ik er voor de bocht weer binnendoor geremd), moest ik hem uiteindelijk toch laten gaan. Ik reed nog steeds ongeveer 30 meter achter Ronald en was vastbesloten om naar hem toe te rijden. Die 5 ronden met Gert-Jan hadden echter hun tol geëist en 2 ronden voor het einde kwam Gerrie Nijboer op zijn Yamaha R1 voorbij. Hij had gezien dat ik in begon te zakken en schakelde nog een tandje bij. Tot 2 keer toe kon ik hem er weer uitremmen, maar toen was de pijp echt leeg. Ik kon het gat naar Ronald (die 9e werd) niet meer dichtrijden. De laatste 2 ronden probeerde ik zo hard mogelijk defensief door te rijden, door breed te rijden. Aangezien ik nooit achterom kijk, wist ik niet of er nog iemand achter me zat. Toen ik uiteindelijk als 15e (toch nog een punt!) over de finish kwam, bleek ik tot mijn stomme verbazing William uit de punten te hebben gehouden en 8 sec. bij hem te zijn weggereden. Ik had me dus niet voor niets het snot voor de ogen gereden! Wat ging het ongehoord hard! Daar kon Teus Oskam over mee praten, die zelfs op de finishlijn nog gedubbeld werd, en dat terwijl hij nog 5 man achter zich hield.