Vandaag zou de dag van de dikke PR’s moeten gaan worden. Mijn voorspelling: om bij de top 20 te kwalificeren zou een tijd van onder de 1:30 nodig zijn. Ik zou dus bijna 1.5 sec. sneller moeten rijden dan ik ooit had gedaan. Na de 1e kwalificatie stond ik 15e met 1:31.435 een dik persoonlijk record en ik stond voor het eerst voor William de Groot en Ronald van Vliet op de grid. De 2e kwalificatietraining verliep minder voorspoedig, want ik kwam niet verder dan 1:31.872 en daarmee een 22e startplek. Mijn voorspelling kwam hiermee uit en alles was weer normaal, want Ronald en William stonden inmiddels weer voor me op de grid (al was het verschil nog nooit zo klein geweest).
De race ging goed van start. Ik wist mijn positie redelijk vast te houden en dook de Nationale Bocht in, 4 plaatsen achter Cor Dekker, die recht achter me stond maar starten tot kunst heeft verheven. Voor Stekkenwal had ik de 4 man voor me te pakken. Dat ging lekker! Ik pakte er nog 2, werd zelf ook nog gepasseerd en in de 3e ronde kwam Stefan van den Hanenberg, van Affetto Ducati, me voorbij. Dat was niet de bedoeling, want ik wil toch wel graag de beste 2-cilinder coureur zijn. Het jachtseizoen was bij deze meteen geopend. In de 4e ronde zit ik met mijn neus zowat in zijn uitlaat met het plan hem in Ramshoek buitenom te sturen en hem vervolgens voor de GT Bocht binnendoor eruit te remmen. Zover zou het nooit komen, want bij Hoge Heide op volle snelheid begon de motor te sputteren en viel in 1 keer dood. Een elektronische storing! Waarschijnlijk kortsluiting en (hopelijk) de hoofdzekering kapot! Wat een ellende en dat in een race, waarbij na 4 ronden mijn slechtste tijd 1:32.0 was! Ik wist zeker dat ik een ronde van onder de 1:31 zou gaan rijden! Snel stak ik mijn had op. Toen ik achterom keek zag ik net iemand achter me op volle snelheid de grindbak induiken, in een poging mij te ontwijken. Hoe dat afliep kon ik niet meer zien, maar ik hoop dat het zonder al teveel ellende is. Sorry, dat dat zo ging, maar ook dat hoort bij een mechanische sport als racen.
Ik had het helemaal gehad. Wanneer kan ik nou eens een normale KNMV Cup race op Assen rijden? Elke keer is er wat. De hele terugreis spookte dit door mijn hoofd en ik besloot om een punt te zetten achter mijn “race carrière”. Het was mooi geweest. Gelukkig had ik nog een teammanager die me aan mijn contract hield en me uit deze dip praatte. Ik had wel besloten de RSV Mille te vervangen door een andere motor. In 1e instantie dacht ik aan een Kawasaki ZX-10. In mijn ogen een kansrijke machine voor de bovenste plaatsen en een machine die je (nog) niet zo vaak ziet. Maar ach, ik heb er niets mee, dus dan maar strijden om de 15e plaats op een machine waar ik wel iets mee heb. We gaan maar eens zoeken naar een RSV Mille R uit 2002/2003. Ondertussen maar eens kijken wat de oorzaak van het probleem was.
Eén ding is zeker, saai is het niet, want we maken iedere keer weer wat (spectaculairs) mee.