Het niveau van de KNMV Cup ligt een stuk hoger dan dat van het SAM Kampioenschap, dus het is prettig om even getraind te hebben. Dat werd in de 1e tijdtraining meteen duidelijk. Met een persoonlijk record van 1:40.709 was ik 1.5 seconde sneller dan gisteren voor het SAM Kampioenschap en slechts 18e van de 34 deelnemers. Dat moet beter. De 2e tijdtraining was werkelijk fantastisch. De magische grens van 1:40 ging eraan: 1:39.944, zelfs sneller dan Ronald van Vliet gisteren op zijn RSV Mille! En dat is toch de beste RSV Mille rijder van het SAM Kampioenschap! Met deze tijd zat ik flink binnen de 2 sec. die ik normaal altijd achter hem zit. Het bleef echter een 18e startplek, maar ik was in ieder geval van mijn traditionele 25e startplaats in de KNMV Cup af.
Voor de start was er nog even flinke paniek. Tijdens de opstelling in het parc fermé besloot ik mijn remmen nog even te testen. Ik trap op mijn voetrem en die valt er spontaan vanaf. Nu gebruik ik dat kreng niet eens, maar de motor wordt er wel op afgekeurd. Met nog 5 min. te gaan als een speer terug naar de auto. Zwetend, puffend en sleuteldesleuteldesleutel was ik precies op tijd terug voor de opwarmronde. Lekkere ontspannen voorbereiding zullen we maar zeggen. Nou, de start van de race ging in ieder geval erg goed. Ik ging binnendoor als ongeveer 14e de bocht in. Doordat ik mis schakelde (in 3 in plaats van 2) vlogen er 6 over me heen. Na weer wat inhaalwerk kwam er een zeer angstig moment in de 2e ronde. Er reed een groep voor me, waarvan ik er een aantal wilde uitremmen in de slinger over het 1e spoor. Ik reed buitenom, om voor de haakse bocht na het spoor aan de binnenkant te komen. Op dat moment zie ik een gele vlag, waardoor ik voorzichtig rem: ik lig immers in de bocht. Op dat moment wordt de rode vlag getoond en ik zie net achter het spoor een rijder en zijn motor recht voor me liggen op 50 meter. Ik rem vol, stuur naar rechts en kan nog maar net zijn motor en een strobaal ontwijken. Dat was echt op het nippertje. Ik hoop dat het met hem verder goed afgelopen is.
De herstart was weer eens abominabel. Ik verloor een boel plaatsen, maar na een aantal inhaalacties wist ik het verlies weer ongedaan te maken. Inmiddels was ik in een leuk gevecht geraakt met Arno van Doorn en Jan Buijk: twee Ducati rijders. We haalden elkaar om de beurt in en uiteindelijk eindigde ik achter Arno en voor Jan op de 17e plaats: mijn hoogste Cup notering ooit! De punten komen langzaam maar zeker in zicht en ik was de beste Aprilia-rijder van het veld! Helaas ook de enige.