Vandaag zouden de Jappen er weer bij komen, dus bleef er voor de Italiaanse twins weer de strijd om de 15e plaats over. Ik had redelijk getraind met een 17e plaats vlak achter Ronald van Vliet, maar nog voor William de Groot, Cor Dekker en Teus Oskam. Mijn ondertussen traditionele start in de 2e versnelling ging redelijk. Aangezien de genoemde heren allemaal sneller starten dan ik, kwam ik als 20e de 1e ronde door, direct achter Cor en Teus. Beide heren fungeerden als de spreekwoordelijke rode lap en een ronde later was ik ze voorbij. Wederom, in de trainingen was het al niet anders, problemen met de quickshifter. Hierdoor kwam er een Yamaha R1 voorbij.
Inmiddels kreeg ik William in het vizier, met nog 3 man achter hem. Twee ronden later was ik in de snelle bocht over het spoor en bij het uitremmen voor de hairpin de 3 man voorbij. Er begon zich al een ander probleem op te doemen: een opgepompte rechter onderarm. Hierdoor werd gas geven en remmen steeds moeilijker en pijnlijker. Maar met William voor me wilde ik die pijn wel even verbijten. Op de slinger voor het 1e spoor remde ik hem eruit. De volgende ronde kwam hij er op het rechte stuk op snelheid langs. Vervolgens pakte ik hem wederom na het 1e spoor, waarna hij hem er direct voor het 2e spoor weer naast me zette. Allebei wilden we niet remmen. Ik remde toch als 1e, waardoor hij nog net voor me het lange stuk op kwam. Doordat ik eerder instuurde kon ik eerder op het gas en in zijn slipstream blijven. Voor de hairpin, er zijn er niet veel die daar (durven) inhalen, zette ik een blockpass in. Het rechte stuk naar het spoor kwam hij wederom op snelheid voorbij. Hij had ondertussen een hoger tempo te pakken en de onderlinge strijd deed de pijn in mijn rechterarm zodanig opspelen, dat ik hem moest laten gaan. Einde van dit fantastische duel. Remmen en gassen werd een probleem, waardoor ik me in de 1 na laatste ronde verremde en Kleijer met zijn R1 hem er bruut tussen zette en weer voor me reed. Ik kon niet meer, maar klampte toch aan, waardoor ik druk op hem bleef zetten. Aan het eind van het rechte stuk na start & finish verremde hij zich en kwam buiten de baan. Op het moment dat hij hem weer de baan op wilde sturen, zette ik brutaal mijn fiets ertussen, waardoor hij nog even door het gras moest blijven rijden. Dat gaf me net de 20 meter voorsprong die ik nodig had om uiteindelijk voor hem en toch nog vlak achter William als 13e te finishen.
Ik moest na de finish flink de pijn verbijten (ik kon mijn hand niet meer bewegen), waardoor het even duurde voordat ik doorhad dat ik mijn eerste Cup-punten had binnengehaald. FEEST: eindelijk van die nul af!