Vorige week zijn de meest gangbare procesverbetermethodologieën aan bod geweest en uitvoerig beschreven. Deze week het laatste deel: welke methodologie is geschikt voor een organisatie in beweging.
Het zou mooi zijn als alle interne en externe factoren, die van invloed zijn op het succes van een organisatie stabiel zouden blijven, terwijl we een verandering doorvoeren. Helaas is dat zelden het geval, zeker de afgelopen jaren met de kredietcrisis. Tijdens de verbouwing blijft de winkel gewoon open. Maar wat als de organisatie zich in roerig vaarwater bevindt? Doorgaans is dat al zo als de top van de organisatie zichzelf de vragen stelt, waarmee het eerste deel van deze blog begon. En wat nou als het nog erger is? Wat als de concurrentie groot is, de markt flink in beweging is en er hevige veranderingen in binnen het speelveld zijn? Durft men grote veranderingen aan te gaan? En is er een duidelijke visie en strategie? Daar begint het uiteindelijk allemaal mee.
Welke procesverbetermethodologie of combinatie past dan goed? Wanneer de diverse procesverbetermethodologieën en de combinaties daarvan in een matrix gezet worden, dan wordt al snel duidelijk welke keuze voor een organisatie in beweging de beste zou zijn: voor nu en voor de toekomst. In de matrix wordt de impact die de methodologie heeft op de organisatie gezet tegenover de mogelijk te behalen resultaten. Aan de ene kant zijn Total Quality Management (TQM) en Theory of Constraints (ToC) te zien. Deze methodologieën zijn relatief eenvoudig en snel te implementeren en met hun incrementele verbeteringen ook redelijk eenvoudig vooruitgang te boeken. Feitelijk kunnen ze ook worden toegepast voor proces beheer. Aan de andere kant van de matrix bevinden zich Process Innovation (PI) en Business Process Re-engineering. PI en BPR bevinden zich op het vlak van proces innovatie. De resultaten die daarmee te behalen zijn, zijn zeer groot. De impact die het heeft op de organisatie is echter ook groot.
Impactmatrix Haullussy
Wanneer er binnen de organisatie al veel gebeurt en verandert (mindere stabiliteit), zou dat wel eens voor een overbelasting van de organisatie kunnen zorgen. Wanneer de processen helemaal opnieuw zouden worden opgezet met de ervaring die tot nu toe is opgedaan, dan zou deze door de snel veranderende omgeving wellicht morgen al weer achterhaald zijn.
De best passende methodologie is die waar direct resultaten mee kunnen worden geboekt (zogenaamde Quick Wins), waarmee potentieel grote resultaten kunnen worden gerealiseerd en die kan meegroeien met de wensen van morgen. De combinatie van LEAN en Six Sigma is daarmee de ideale vorm die een organisatie in beweging direct en in de toekomst kan helpen de processen te verbeteren, maar ook opnieuw in te richten. LEAN Six Sigma past het beste, aangezien het van meerdere methodologieën gebruik maakt en begonnen kan worden met proces beheersing. Het zwaartepunt ligt op procesoptimalisatie. Uiteindelijk kan LEAN Six Sigma ook worden gebruikt voor proces innovatie. Het kan meegroeien met de organisatie en aangepast worden aan veranderende omstandigheden.
Belangrijk om te beseffen dat overmatige proces beheersing heeft slechts een gunstig effect op incrementele innovatie en technologische verandering, maar een ongunstige invloed op radicale innovatie en technologische verandering.
De Balanced Score Card (BSC) is ook zeer goed te combineren met LEAN Six Sigma en het zorgt er voor dat, mits juist geïmplementeerd, de organisatie veel meetbaarder is en het op ieder moment inzicht kan geven in hoe de organisatie er op de vier perspectieven voor staat. Dat maakt het mogelijk om met cijfers onderbouwd, als ware het een dashboard van een auto, aanpassingen te doen aan processen, opdat de gewenste resultaten worden bereikt.
In de huidige tijd is ICT onmisbaar en zelfs de grootste enabler voor processen en procesverbetermethodologieën. De processen moeten ook fysiek worden ingericht en daarvoor is genoeg ICT technologie beschikbaar om dit te faciliteren en te ondersteunen.
Dit was het laatste deel over procesverbetermethodologieën.
Dit werk valt onder een Creative Commons International licentie!