Op woensdag vertrokken we om 19:00 uur richting het noorden, een avond met een Tweede Wereldoorlog tintje. Om 20:00 uur parkeerden we de bus op de vluchtstrook op de A6 om een minuut stilte te houden. Bijzonder om te zien dat er meerdere mensen waren die dat deden. Op zich toch nog gevaarlijk omdat alle vrachtauto’s gewoon doorreden en er zelfs auto’s waren die met 150 km/u of meer doorjakkerden. Respectloos! In het hotel in Delfzijl aangekomen, bleek dat er een bus met veteranen van het Irish Regiment van het Canadese leger daar ook verbleef. Dit regiment haalde de volgende dag de voorpagina, met een soort bevrijdingstoernee door Nederland. Ik moet zeggen dat ik wel bijzonder onder de indruk was om deze toch vitale oudjes te zien, die 60 jaar geleden verantwoordelijk waren voor de bevrijding van Nederland. Bijzonder om mee te maken!
’s Ochtends in het rennerskwartier de spullen neergezet, met Klaas-Jan Bijkerk. Wij zouden de Aprilia eer hoog moeten gaan houden in de SAM Cup, tussen vrijwel alleen maar Ducati’s. De 1e tijdtraining besteedde ik eigenlijk alleen maar om een goed gevoel op te bouwen. Tenslotte is er een chicane neergelegd voor het eerste spoor om de snelheid er uit te halen en dat betekende dus andere rempunten en natuurlijk langzamere rondetijden. Ik stond uiteindelijk als 3e getraind net voor Raymond Wilhelm (Ducati concurrent uit de KNMV Cup) en achter Toine van den Biggelaar en Chris Bovenga, 2 voormalige winnaars hier. De 2e tijdtraining was ik in de slag met Toine van den Biggelaar, die me op een gegeven moment voorbij liet om te kijken hoe ik reed. Een beter signaal dat hij me serieus nam kon hij niet geven, hetgeen hij bevestigde na race 1, toen hij me kwam opzoeken. Maar wat loopt die Ducati 996 van hem ongezouten hard: 155 PK aan het achterwiel en zelfs in de 6e versnelling nog het voorwiel los! Eindresultaat: 2e met een tijd van 1:42.150 achter Toine met een gat van 1.7 sec. en net voor Raymond Wilhelm.
Race 1
De start ging goed en ik kwam 3e te liggen achter de ongenaakbare Toine van den Biggelaar en Raymond Wilhelm. Toch kwam ik niet helemaal in mijn ritme en Raymond liep ongeveer 30 m. uit. De volgende ronde kwam Chris Bovenga langs en ik pikte aan. Hij had een goed tempo en zo liepen we op Raymond in. In de 5e ronde wilde ik in de slipstream het rechte eind op richting hairpin om hem daar in te halen en in de bochtensectie een kleine voorspong te pakken. Inmiddels zaten we al vlak achter Raymond. Zo ver zou het echter niet komen. Bij het aanremmen om naar links het 2e spoor over te sturen, remde ik later om vlak achter Chris te zitten. Die remde echter net iets eerder dan de ronden daarvoor, waardoor ik extra hard moest remmen. Hierbij kwam mijn achterwiel omhoog en ging de achterkant overdwars naar links. REM LOS! Hiermee schoot ik natuurlijk hard richting Chris. Ik wilde rechtdoor sturen de uitloopstrook in, maar daar was geen ruimte meer voor, omdat Chris naar rechts stuurde (ideale lijn). Als ik hem links rechtdoor zou sturen, zouden we op elkaar klappen, want Chris ging al insturen. Bleef over: de berm, waarin ik vervolgens hard onderuit ging. Ik stuiterde nog een eind door om vervolgens even niets meer te voelen om daarna met een harde smak in de blubber terecht te komen. Ik voelde mijn neus breken en mijn vizier zat vol met modder. Ik besloot om 10 sec. te blijven liggen om zeker te zijn dat ik verder niets mankeerde. Ja, toch, een stuk tand afgebroken. Na het openen van mijn vizier zag ik dat ik 10 m. door de lucht was gevlogen en in een 3 m. diepe sloot met 30 cm. water terecht was gekomen. Bovenaan zag ik de Aprilia op het randje liggen. Ik besefte meteen wat een geluk ik had gehad. Als die ook mee naar beneden was gekomen….
Met de hulp van wat baco’s en omstanders klom ik omhoog. Daar aangekomen zag ik aan de overkant Chris staan met een vernielde Ducati. Mijn motor had hem dus nog geraakt, nadat ik gevallen was. Hier was ik redelijk kapot van. Ik ging direct naar hem toe om mijn excuses aan te bieden, maar echt blij was hij er niet mee, terecht overigens. Chris, bij deze nogmaals excuses, maar ik probeerde je echt te ontwijken en was ook in de veronderstelling, dat dat was gelukt, totdat ik de sloot uitkroop. Doordat de race afgevlagd was, gold de laatste ronde en dat betekende dat ik achter Chris 4e was geworden. Klaas-Jan werd uiteindelijk 7e.
Race 2
Race 2 moest ik door de crash helaas laten lopen. De motor was er behoorlijk slecht aan toe. De race werd in een zeer gedecimeerd startveld wederom ongenaakbaar gewonnen door de wheeliënde Toine van den Biggelaar. Het was niet de race van Klaas-Jan, die het nog net lukte de op-1-na-laatste plaats te verdedigen. De rest van de dag was het sleutelen geblazen.
