Een enkele tijdtraining in de ochtend, dubbele races, dus dubbele punten, 3 man voor plaats 6: de Race of the CupChampions!!!!
Nou ben ik niet bepaald de snelste ’s ochtends, maar toen ik opstond wist ik het. Ik had slappe benen, ik ben dus in vorm! Een kwartier de tijd om een goede klassering op de grid te bewerkstelligen en het lukte! Ik reed een zeer acceptabele 1:50.684 en dat was goed voor de 8e plek, oftewel de 2e startrij. Billie Theunissen (56) stond 13e en Remco Hernamdt (14) op een voor hem teleurstellende 25e plaats.
Ik rij als een na laatste de pitstraat door en net als ik de baan op wil gaat het licht op rood. WAT?????? Dat betekent uit de pitstraat starten. Weg goede startpositie en daarmee ben ik direct kansloos voor de 6e plaats. Achter mij komt nog iemand aanrijden en op dat moment springt het licht heel even op groen. En weg ben ik, vol gas richting startgrid, waar iedereen al staat te wachten. Getergd zoek ik mijn plek op. Het rode licht gaat uit en open die volumeknop! Ik trek een lange wheelie, maar besluit het gas niet dicht te gooien. Ooit komt het voorwiel wel weer aan de grond. Als ongeveer 8e kom ik de Haarbocht door, pak in Madijk nog iemand en in de Strubben pak ik Billie. Voor Ruskenhoek rem ik Ronald van Vliet (11) er uit en ik ben inmiddels op de 5e plaats aanbelandt. Wat een weelde! Ronald is wat te enthousiast in Ramshoek en komt in de knel. Ik maak ruime om niet met z’n 2-en onderuit te gaan, maar verlies daardoor de aansluiting met hem. Ik kom in de slag te zitten met Gert van den Bosch (16) en net als ik hem weer wil terugpakken is er een rode vlag. Dat betekent een herstart.
Deze keer gaat mijn start minder en ik moet flink aanzetten om voorbij Billie te komen. Met nog 1,5 ronde te gaan rem ik Niels Jansen (47) eruit. De laatste ronde rij ik een verdedigende lijn en dat blijkt toch nog een 1:49.6 te zijn. Wat blijkt: ik heb, met uitzondering van de 1e ronde, alle ronden onder de 1:50 gereden en zelfs een nieuwe PR gereden, 1:49.046! Ben ik eindelijk met de Honda sneller dan met de Yamaha. En als klap op de vuurpijl loop ik met mijn 7e plaats 2 punten uit op Billie en 9 op Remco, want die heeft een 0-score.
Race 2 begin ik met een HEEL beroerde start en verlies een hoop plaatsen. Na een aantal gewaagde inhaalacties in de 1e ronde kom ik in het wiel van Niels Jansen, die op zijn beurt weer in het wiel van Billie zit. Als dit zo blijft eindig ik als 6e in het eindklassement, maar ik besluit het daar niet van af te laten hangen. Ik haal Niels in en even later ook Billie, bij het uitkomen van de Strubben. Een aantal ronden lang geef ik het tempo aan, maar 2 ronden voor het einde pakt Niels me weer terug. Ik heb geen idee of Billie er nog bij zit en besluit in de allerlaatste ronde, bij het aanremmen van de GT Bocht, een ultieme uitremactie te proberen. Niels remt laat, dus ik moet nog later remmen, waardoor ik geen kans meer zie om terug te schakelen. In de 5e versnelling kom ik als een schildpad de GT uit, waardoor Niels me weer inhaalt en Billie me op de streep klopt. Ach, niet getreurd, de 6e plaats was al in de pocket en wie niet waagt, wie niet wint. Beter het geprobeerd te hebben dan lekker op safe spelen. Remco scoort wederom geen punten, waardoor ik 6e word, Billie 7e, Niels 8e en Remco uiteindelijk terugzakt naar een 9e plaats.
Eind goed, al goed na dit enerverende weekend. We gaan de winter in met offroad rijden, ter voorbereiding op het Supermoto seizoen, waaraan ik volgend jaar wil gaan deelnemen (daarover later meer).