Het door het IDM (Internationale Deutsche Meisterschaft), zeg maar het Duitse ONK, georganiseerde evenement zorgde voor een gezellig druk rennerskwartier. Ik wist een uitstekende plek te bemachtigen: tegen het hek aan het begin van de Veenslang. Teus Oskam en René Schokker kwamen er later ook bij staan en zo was de helft van het vaste racegroepje weer bij elkaar. De IDM Superbike races waren van ongekend hoog niveau (rondjes 1:41.0) en ik kon de races met een Red Bull in de hand, vanaf het dak van de camper uitstekend volgen. Wat een luxe!
De vrijdag begon met een vrije training, bedoeld om in te komen en de juiste afstelling te vinden voor de 1e kwalificatietraining later op de dag. Over het weer mochten we zeer tevreden zijn: volop zon en een graad of 22-23. Het was overigens voor het eerst dat ik zou gaan racen op slicks. Ik had wel eens eerder gereden op slicks, maar er nog nooit een wedstrijd of een kwalificatietraining mee gereden. Nou, ik had het geweten ook. Na de vrije training zag de achterband er al niet best uit. De tijd was redelijk, met 1:50.4 en dat voor in de ochtend. In de pauze hadden we de remschijven vervangen, want de oude begonnen slijtage te vertonen, waardoor ik weer een opgepompte onderarm kreeg. Verder nog wat aan de achterschokdemper afgesteld en een lagere bandenspanning gezet. Ondanks dat ik het gevoel had dat ik zonder band reed, oftewel gewoon op de velg, reed ik een 1:49.438. Ik gleed werkelijk alle kanten op en kon gewoon niet harder. Toen ik binnen kwam zag ik pas hoe de achterband er uit zag: echt helemaal aan gort. Toch was mijn tijd nog goed voor een 25e startplek. Verrek, was dat niet de plek die ik in mijn beginjaren van de KNMV Cup altijd had? Het voelde dus vertrouwd. Ik bevond me overigens in goed gezelschap met Rafael Sinke, ex-teammaats Arnout Visser & Mario van Vossel en René Schokker direct voor me en Bertus Folkertsma achter me. Werk aan de winkel voor morgen, want de 2e kwalificatietraining en de 1e race staan dan op de rol.
De 2e tijdtraining werd een regelrechte sof. Ik had een nieuwe slick achter gemonteerd, maar wederom geen grip en de achterband werd na 10 ronden weer hopeloos slecht. Met een tijd van 1:50.803 verbeterde ik mezelf niet. Maar omdat ook de mannen achter me zich niet verbeterden, bleef ik op de 25e startplek staan. Grappig om te zien was, dat de mannen direct voor me zich wel verbeterden, maar dat ze voor niets hun best hadden gedaan. Ze behielden dezelfde startplaatsen. Na de race heb ik de 2007 Pirelli Superbike slicks ritueel verbrand en een setje slicks van 2006 gemonteerd voor de races.
“16” stond er op het rondebord. Bijna 2 x een KNMV Cup race oftewel, net zo intimiderend als een boek met meer dan 250 pagina’s zonder plaatjes. Don’t do it! Maar ja, daar sta je dan. Als je eenmaal op de hoge duikplank staat, dan ga je ook niet meer met de trap terug. Het rode licht dooft en ik spring. 35 gekken willen tegelijk met mij de 1e bocht door. Ik kom als 20e door met René Schokker direct voor me. Ik probeer aan te klampen, maar het lukt me niet om een hoge bochtensnelheid te draaien, wederom door een glijdende achterband. Ik word nog door 2 man ingehaald en kom in gevecht met de Duitser Heinz-Reiner Düssel. Na een paar ronden verrem ik me voor Ruskenhoek en verlies een meter of 30 en die kan ik niet meer goed maken. Met nog 5 ronden te gaan kijk ik achter me en zie helemaal niemand meer. Hoewel, er komt een treintje in de verte aan. Een ronde later komt dat treintje dreigend op me af en in de 14e rond is het zover. Wat ik gehoopt had te kunnen voorkomen, gebeurde toch. Voor het eerst sinds 4 jaar werd ik weer eens gelapt! Maar ach, als dat door Barry Veneman, Martin Bauer en Arie Vos gebeurt… Bizar om te zien is dat iedereen vanaf de 19e plek is gedubbeld. Waanzinnig, zo hard als die 3 reden. Uiteindelijk werd ik zelf 23e, mijn beste ONK resultaat tot nu toe, met een snelste ronde van 1:49.819. Teus werd laatste en kwam 48 sec. na mij als 26e binnen. De progressie die hij vorig jaar maakte is even (?) gestopt.
De warming up van zondag is bedoeld om even los te rijden en de laatste dingetjes te proberen. Je hebt er 10 min. voor, dus heel veel kun je er verder ook niet mee. Het glijden van de achterkant was ook nog steeds niet opgelost. Wederom een andere bandenspanning en een paar klikjes op de achterschokdemper. De 2e race begint beroerd. Ik verpest mijn start en kom ongeveer als 25e langs. Ik weet er in de 1e bochtensecties een paar te pakken, maar moet langzaam maar zeker de groep voor mij, met René Schokker en Arnout Visser laten gaan. Nog 2 man komen me voorbij en ik kom wederom in de slag met Düssel. We passeren elkaar een aantal keer en uiteindelijk weet ik hem voor te blijven tot de 11e ronde, als de race wordt afgebroken wegens een rode vlagsituatie met motorfietsen die op de baan liggen en zo. Op dat moment lag ik 25e en Teus 28e en wederom laatste. Mijn snelste ronde bleek met 1:49.677 weer boven mijn PR te liggen: vorig jaar gereden met een standaard achterschokdemper op profielbanden. Morgen Zweitze Rooske maar eens opzoeken, want dit kan nooit de bedoeling zijn. Al met al vond ik het qua evenement zeer geslaagd. Over mijn eigen resultaten heb ik gemengde gevoelens. Gezien de omstandigheden ging het eigenlijk best goed, alleen had ik liever de omstandigheden anders gezien, waardoor ik wellicht wel in staat was geweest om eindelijk weer eens mijn PR te verbeteren.