De weersverwachtingen waren goed, maar toen ik ’s ochtends opstond was het regen. Voor de ZAC, waar je niet met regenbanden mag rijden, zijn dat niet echt de ideale omstandigheden. Gelukkig wil het weer in Zandvoort wel eens tegenovergesteld zijn aan de rest van NL en werd het prima raceweer. Vandaag zou ik mijn debuut gaan maken in de S3 groep: de snelste mannen dus. En het werd weer eens een onvergetelijke dag met een paar “momenten”. Door de drukte stonden Teus en Ronald verderop en stond ik met Jasper en Wouter voor de pitboxen, waar meer ruimte was. De wedstrijd vond plaats op het GP circuit, dus de ongekuiste versie van het circuit. Dit is toch echt een prachtig en technisch circuit, met nog steeds een paar gevaarlijke stukken, zoals later op de dag zou blijken.
De 1e training ging lekker: 2:06.525 en een 14e plek (van de 40). Ik werd echter na de training aangehouden wegens geluidsoverlast: 107,8 dB! Veel te hard dus. Het verzoek van de wedstrijdleiding was om op het rechte stuk wat minder toeren te maken, lees gashendel dicht! In dat geval zou ik mogen blijven rijden. Voor de zekerheid had ik mijn luchtfilterkast dichtgemaakt en wat isolatiemateriaal aangebracht. Dat laatste zorgde voor veel rook en stank uit mijn motor. Doordat ik op het rechte stuk onder de 9000 tpm moest blijven kon ik me niet echt meer verbeteren (2:05.557), waardoor ik naar de 15e startplaats terugviel.
De 1e race ging ik matig van start. Na de 1e bocht lag ik 20e, met Ronald 3 plekken voor me. Op het rechte stuk richting Tarzanbocht zag ik mijn linker kuipdeel zwabberen, K!, vergeten vast te zetten! Heel erg slordig, meneertje! Ik overwoog op te geven, want als dat kuipdeel zou losschieten kon dat heel gevaarlijke situaties veroorzaken. Maar kan dat wel, met Ronald inmiddels nog maar 2 plaatsen voor je? Nee dus, dan maar met 1 hand sturen en alleen bij bochten met 2 handen aan het stuur. Op zich ook wel eens bijzonder om zo te rijden. Ronald boenderde door het veld en ik zat eigenlijk steeds 2 plaatsen achter hem. In de 3e ronde remde ik, in de bocht naar links naar de chicane toe, Ronald en de man achter hem eruit. Daar hadden ze me nooit verwacht! Gas erop en driftend en slidend ging ik de 4e ronde in. En halverwege die ronde gebeurde het: ik lag inmiddels 8e, met Ronald direct in mijn wiel. Hard remmen voor de rechtse Marlborobocht, overdwars insturen en vol het gas erop. Het werd een slide waar geen einde aan leek te komen, maar hij ging veel te dwars. “Hap” zei het achterwiel en ik vloog mijn zadel uit. Gas erop houden, schoot er door me heen. Ik klapte weer in mijn zadel en beukte met mijn hoofd dwars door het kuipruitje heen. De motor was afgeslagen, contact uit, contact aan, starten en ondertussen 6 man voorbij zien komen. Hup er achter aan. Ik kon nog net voor de Vodafonebocht een op de ideale lijn liggend vizier ontwijken en toen was de echte spirit er een beetje uit. Ik had, op de 14e plaats rijdend, een positieve marge van ongeveer 8 sec. ten opzichte van Martin Rijlaarsdam en de mannen voor me reden op ongeveer 1.5 sec. Dat bleef het tot de finish. Wel bleek dat ik de 7e tijd gerealiseerd had, 0.005 sec. sneller dan Theun Douma, weer een opsteker! Ronald werd uiteindelijk 8e, Wouter 21e en Teus 23e. Terug bij de auto kwam Ronald aanrijden en complimenteerde me met mijn inhaalactie… zonder vizier op zijn helm.
Door de vele valpartijen die dag liep het schema flink uit. Voor de 2e race was er weer een zware valpartij bij Bosuit (tegenwoordig de Arie Luyendijkbocht), waarbij 2 ambulances en een helikopter te pas moesten komen. Hierdoor liep de dag gigantisch uit en werd onze 2e wedstrijd uiteindelijk vlak voor de opwarmronde afgelast. Later in de week is helaas een van deze coureurs aan zijn verwondingen overleden: Wout Wouterse.