Is de fles half vol of half leeg? Deel 2
Zondag 23-05-2010
Het weer was in ieder geval heerlijk op het Paalgraven circuit. Een beetje vergelijkbaar met vorig jaar, alleen iets minder benauwd. De 1e kwalificatietraining op het stratencircuit ging meteen lekker. De 1e paar ronden was het even wennen, met een nieuwe soort van chicane er in gekunsteld. Met een tijd van 1:38.053 zat ik slechts 1.1 sec. boven mijn PR. Geen slecht begin dus. Een voorlopige 14e startplek was het resultaat.
De 2e kwalificatietraining kwam ik in 1e instantie niet verder dan 1:37.537 en zag ik op mijn pitboard P15 en +0.1 staan. Ronde na ronde bleef ik steeds een paar tienden boven mijn beste tijd, tot de laatste ronde. Met een alles of niets poging wist ik er toch nog een 1:37.303 uit te persen en schoof ik weer door naar de 14e startplaats: mijn beste kwalificatieresultaat in het ONK tot nu toe.
Race 1: helaas zonder ONK punten, maar dat mag de pret natuurlijk verder niet drukken. Ik vertrek precies in het “startschot” en vlieg links en rechts concullega ‘s voorbij, rem laat voor de 1e bocht naar links en ga vol op het gas, het lange rechte stuk op. Ik kijk voor me en zie 6 man rijden, met vooraan 5-voudig nationaal kampioen Arie Vos (28). Ik knipper met mijn ogen en denk dat ik droom. 7e plek? We komen voor de 1e keer over de finishlijn en ik zie op mijn laptimer 1:39.0 staan! Wat??? Met een staande start? Een ronde later zie ik inderdaad P7 op mijn pitboard staan en de voorsprong op degene achter mij groeit. Ik zit goed in mijn ritme, want er verschijnt 1:36.989 op mijn laptimer. Slechts 0.005 sec. boven mijn PR. Wim Theunissen (81) gaat onderuit en ik moet uit het groepje lossen.
Dan verrem ik me, kom buiten de baan en zie Bob Withag (3) met in zijn wiel Virgil Amber-Bloemhard (8) voorbij komen. Huh? Withag, de winnaar van vorige week? Een beroerde start gehad dus. Ik kan helaas niet meer aanhaken en ga als de eenzame fietser verder. Een ronde later komt klassementsleider Danny de Boer (44) voorbij en die kan ik uiteraard niet bijhouden. Ook beroerd gestart dus. Ondertussen zie ik mijn voorsprong op degene achter me oplopen tot 13 sec. Hee, dat heb ik eerder gezien. En wederom loopt de voorsprong per ronde een sec. terug. Een deja-vu! Ik besluit de laatste paar ronden weer wat aan te zetten en weet met een voorsprong van 7 sec. op Heinz-Reiner Düssel (45) te finishen. Doordat Bob Withag de pitstraat in is geweest en Danny de Boer in de 11e ronde naar binnen is gegaan, finish ik toch op de 7e plaats. Mijn eerste Top-10 finish in het ONK. Jammer dat er geen punten verdeeld worden, maar de vreugde is er niet minder om!
Maandag 24-05-2010
De wekker gaat en ik heb het gevoel of ik een week geen koffie heb gedronken. Gelukkig hebben we de warming-up om wakker te worden. Nieuwe remblokken in de klauwen en dan kan ik die mooi rustig inremmen. Verder dan een niet aansprekende 1:40.363 kom ik niet. Mijn verwachtingen voor de wedstrijd liggen heel anders: wederom Top-10. Er is alleen een nadeel: ik voel me hondsberoerd. Een hand vol paracetamol, koffie, Rennies en ander duister, maar niet verboden spul kunnen niet verhelpen dat ik me nog steeds beroerd voel: zweverig, koortsig, afwezig, een kop vol. Hopelijk is adrenaline een beter medicijn en daar ga ik dan ook maar van uit.
Ik stel me op voor de start en merk op een gegeven moment dat het rode licht niet brand en dat de rest om mij heen al in beweging is. O ja, de start. Ik besluit ook maar eens te gaan en kom als 1 na laatste het rechte stuk op. In de verte zie ik Jarco Grotenhuis (80) rijden en die heeft een goed tempo te pakken. Ik haal wat mannen in, rij ondertussen een PR van 1:36.224 en kom in zijn wiel te zitten. Aangezien in je uppie een raceritme rijden voor een midden 40-er niet al te makkelijk is, besluit ik in het wiel van Jarco te blijven zitten tot de laatste ronde. Dan kan ik in een fauteuil zitten kijken waar hij minder snel is en waar er voor mij dus mogelijkheden liggen. Ondertussen is mijn voorsprong op degene achter me al opgelopen tot 3.5 sec. Dat gaat zo 8 ronden goed tot mijn concentratie verslapt. Ik verrem me in de 1e bocht na start-finish en kom in het zand terecht. Afremmen, omdraaien en de baan weer op. In de verte zie ik de laatste man rijden. Kom op jongen, rechtzetten!
Na 2 ronden sluit ik aan bij Michael Hofman (94). Het wordt een foutenfestival. Het is over en weer profiteren van de fouten van de ander. Halverwege de laatste ronde kom ik wederom buiten de baan en Michael komt weer voorbij. Ik besluit de aanval in te zetten in de laatste bocht voor de finish. Michael remt, ik zet hem er tussen, maar zit nog niet op instuursnelheid. Michael kijkt naar links, mooi, hij ziet me dus. Hij stuurt in en in een reactie probeer ik te remmen waardoor de motor rechtop komt. Ik raak hem in het midden, vlieg over de motor heen en kom hard terecht. Michael weet de motor rechtop te houden en even later nog als 11e (!) te finishen en ik zit nog op het asfalt, 30 meter van de finish af. Pijn in mijn rechtervoet. Als mijn enkel maar niet weer gebroken is.
Na afloop word ik naar de medische post gebracht waar geconstateerd wordt dat ik mogelijk mijn hiel gebroken heb. Michael is me op komen zoeken en ik vraag hem waarom hij instuurt als hij me naast hem ziet. Hij zegt mij niet gezien te hebben en biedt zijn excuses aan. Schuld? Ach, een typisch voorbeeld van race-ongeval. In het ziekenhuis van Oss worden er foto’s gemaakt van mijn voet en gelukkig wordt er geen breuk geconstateerd. Ik blijk een zwaar gekneusde enkel te hebben (later blijkt er toch een haarscheurtje te zitten), dus voor de Speedchallenge medio juni hoef ik niet te vrezen.
Jammer, balen van de schade en de verloren punten, maarrrrrr… we pikken de positieve punten er uit:
1) dit weekend heb ik mijn eerste ONK Top-10 finish beleefd
2) in belabberde fysieke gesteldheid toch een PR gereden
3) leermoment: als ik me zo beroerd voel moet ik in het ONK niet starten (hierdoor ben ik niet gecrasht, maar wel achter in het veld beland met veel fouten)
4) statistisch gezien was het mijn beurt weer voor een crash: de eerste in 3 jaar tijd! (ook nooit meer over kletsen, dat is de goden verzoeken)
5) mijn hiel is slechts zwaar gekneusd (later blijkt er toch een breukje te zitten)
6) de schade aan de motor, pak en helm lijkt mee te vallen
7) de fles is half vol!