Vijf weken na de Rizla Racing Day vindt de Race of the Champions plaats. Traditiegetrouw is dat de laatste race van het seizoen, maar dit jaar dus niet. Halverwege het seizoen is dit evenement een week naar voren geschoven, waardoor ik de laatste dagen van mijn zorgvuldig geplande vakantie in Zuid-Frankrijk naar het wat noordelijker gelegen Assen moet verplaatsen. Normaal gesproken kom ik 5% aan in de vakantie wegens BierBQ, maar dit jaar heb ik serieus getraind: in de zee zwemmen en in de bergen fietsen. Mijn gewicht bij terugkomst was hetzelfde als bij vertrek. Mijn conditie is dus goed en dat is absoluut noodzakelijk in het ONK.
Zaterdag 19 september
Met een nieuwe ketting begon ik aan de 1e kwalificatietraining. Ik zat maar te werken en te zwoegen en het ging voor geen meter. Tegen het einde van de training begon de ketting zo te klapperen dat het leek of hij er af zou lopen. Ik besloot het voor gezien te houden en met een schamele 1:50.689 stond ik voorlopig 29e. Teammaatje Marco van Grootheest deed het niet veel beter met 1:50.0, maar die had nog het excuus dat hij met een bijna nieuwe motor had gereden. Afgelopen dinsdag had hij tijdens een “stiekeme training” de motor compleet kort gereden en vrijdagnacht was de motor pas weer rijklaar.
Voor de 2e kwalificatietraining hebben we de ketting opnieuw gespannen en ik ga met Marco de baan op. We maken elkaar lekker gek door elkaar steeds te willen aftroeven. Met een 1:48.975 ga ik naar binnen om even (bij) te tanken en de ketting en bandenspanning te controleren. In de resterende minuten komen zowel Marco als ik niet meer aan onze eerder geklokte tijden, waardoor we op de 7e startrij terecht komen. Ik zit er nog steeds niet lekker op. Marco is uiteindelijk 25e en ik 28e, 1 plek achter Rintje Ritsma, die 0.1 sec. sneller is met een PR. Nou, dat moet morgen dus een heel stuk beter.
Zondag 20 september
Als je monteur zegt “er moet een nieuwe ketting op” dan regel je een nieuwe ketting. Natuurlijk is het niet handig om dan met oude tandwielen rond te rijden, maar ik ben van het type dat gewoon altijd netjes doet wat hem opgedragen wordt. De warming-up doen we dus toch maar met een compleet nieuwe aandrijving EN met mijn nieuwe Spiderman helm, dus zijn er geen excuses meer. Even 10 minuten knallen en het ging uiteindelijk best lekker. De tijd van 1:50.083 was niet aansprekend, maar wellicht kwam dat doordat het achterwiel scheef stond en het wat koud en winderig was. De meesten waren langzamer dan in de kwalificaties, waardoor het toch nog de 23e tijd was.
Nou, voor de race ook nog eens vers rubber er onder en dan moet het maar eens echt gaan gebeuren. Mijn ouders zitten ook op de tribune en die hebben ooit mijn allereerste race gezien, tijdens de Ducati Clubraces van 2002. Die moeten natuurlijk niet het idee krijgen dat er in 7 jaar tijd geen vooruitgang is geboekt. Alles zal dus afhangen van de start en de 1e volle ronde. De weersomstandigheden zijn goed, dus uit met dat rode licht!
Als een speer schiet ik van mijn plek, maar moet halverwege uitwijken voor Gert van den Bosch, waardoor ik vaart verlies. Ik ga met iemand kuip aan kuip vol buitenom de Haarbocht in. Ik zie Marco voor me rijden en ben vast besloten zijn wiel op te zoeken. Er rijden echter 4 man tussen hem en mij, dus die moeten er aan. Een voor een hengel ik ze binnen, maar het is dweilen met de kraan open, want Marco haalt er ook een paar in. Nu zitten KNMV Cup leider Virgil-Amber Bloemhard en Rob Hakvoort er nog tussen. Na een paar pittige duels met beide heren zit ik na een rondje of 6 in Marco’s wiel. Dan verremt hij zich in de GT bocht en kom ik als 15e (!) door. In ronde 8 komt Marco me weer voorbij en met z’n vieren leveren we een pittige strijd.
Inmiddels begint mijn rechterarm weer op te spelen. Blijkbaar wil ik te graag en vergeet ik te ontspannen. In ronde 10 kruip ik in Ramshoek weer bij Marco in de slipstream voor een ultieme uitrempoging. Ik besluit pas te remmen, nadat hij dat doet en dat is vaak heel laat. Al is het mijn laatste actie! Rem nou toch, joh!!!!! Ja, ik zit er tussen. Ooooh, als ik dat maar haal. En net op tijd kan ik de GT bocht nog insturen. Ik lig weer 15 met een paar roofdieren in mijn nek, maar met die uitremactie is de koek ook gelijk op. De controle in mijn rechterarm wordt minder en minder. Ik begin wat meer verdedigend te rijden en mijn rondetijden lopen op. Dat hou je met dit soort mannen nooit lang vol. Marco haalt me weer in en Rob ook. Met Virgil heb ik nog wat strijd, maar ook die moet ik uiteindelijk laten gaan.
Er ontstaat een gaatje. Dan komt Remco Hernamdt me voorbij. Mooi, dat geeft me de mogelijkheid om aan te haken, maar helaas gaat die net te snel. Ook Mark ten Napel komt me voorbij en het lukt me redelijk hem bij te houden, waardoor het gaatje naar Virgil wordt gedicht. Met het ingaan van de laatste ronde kan ik niet meer. Ik moet een klein gaatje toelaten en kijk even snel achterom. Rustig uitrijden gaat dus helaas niet, want Albert van der Velde zit in mijn wiel en die zit er bij alsof hij me wil opvreten. Ik moet door! Voor me wordt Ulli Pinedo ingehaald door het groepje. Ulli heeft zo te zien pijn en als ik hem nou een beetje lullig kan inhalen, waardoor Albert er last van heeft, dan kan ik een klein gaatje creëren, dat misschien net groot genoeg is. Bij het insturen van Mandeveen kruip ik bij Ulli binnendoor, waardoor Albert net niet mee kan. En nu vol door naar de finish. Ik kom door Ramshoek en neem een heel verdedigende lijn tot de GT, kom de GT bocht door, naar de finish en… ik hou nog net een fietslengte over! Gelukt!
Marco is nog weggelopen van het groepje en wordt uiteindelijk 15e. Remco is zelfs nog 13e geworden en zelf word ik 19e! Mijn eerste top-20 finish tijdens de Dutch Superbikes op Assen! En met wat voor een fantastische race, met wederom met een PR, 1:47.190! Over 2 weken heb ik nog 1 kans om de barrière van 1:47 te slechten: de laatste openstaande uitdaging van 2009. Na de race werd er door SOS Racing nog een mooie cheque overhandigd aan het Nationaal Fonds Kinderhulp.