Het begon alweer lekker. Ten opzichte van het originele tijdschema tijdens de inschrijving en het aangepaste tijdschema een dag voor vertrek, zat een half uur minder rijtijd. Lekker van de organisator: eerst een mooi tijdschema, 4 weken van tevoren verplicht betalen en dan 2 dagen voor het evenement de rijtijd met een derde verkorten. Pisnijdig was ik. Niet alleen vanwege het feit dat ik liever op een andere manier genaaid word, maar ook omdat ik nog nooit op dit circuit gereden heb. Het is een circuit van 7 km. lang en heel technisch met veel hoogteverschillen en blinde bochten. Aangezien ik niet in de gelegenheid was om vooraf te trainen, zou ik al met een achterstand beginnen, dus iedere minuut zou essentieel zijn.
Zo, dat moest ik even kwijt! Maar er moest uiteindelijk wel geracet worden. Tijdens vrije training van 10 min. (!) kon ik 4 ronden rijden, met Marco als marshall voor me. Na het neerzetten van de indrukwekkende tijd van 3:10 kwam ik de tent weer in. Wat een geweldig circuit is dit, zeg! Het mooiste waar ik ooit gereden heb. Het heeft alles: lange rechte stukken, hoogteverschillen, blinde bochten, hoge snelheidsbochten a la Ramshoek en natuurlijk l’Eau Rouge. Brrr, wat een mooi en angstaanjagend stuk is dat! Je voelt daar die enorme G-krachten!
De 1e kwalificatietraining ging redelijk goed. Aangezien het een Belgisch/Nederlands gecombineerde Superbike wedstrijd was, reden er 28 Belgen en 26 Nederlanders rond. Ik reed nu 20 sec. sneller, maar met een tijd van 2:50.270 was ik de langzaamste Nederlander, maar gelukkig was er nog een Belg “minder snel”. De 2e kwalificatietraining miezerde het wat en daardoor was de baan wat onbetrouwbaar. Er waren dan ook nogal wat valpartijen. Toch wist ik sneller rond te gaan en me te verbeteren tot 2:48.009. Het veranderde in de startpositie uiteindelijk niets: 53e plek, met nog steeds 1 Belg achter me. Slechts 16 ronden had ik tot dan toe gereden: erg weinig voorbereiding voor een ONK race. Maar, je moet het altijd positief bekijken: ik ben 1 plaats opgeschoven ten opzichte van vorige week. Er zit dus verbetering in!
Nou, daar sta je dan op de grid, met heel in de verte de rode lichten. Ik zie ze nog net uitgaan en ik ben goed weg. Ik rem laat en vlieg een aantal piloten voorbij, duik de hairpin in en dan… vliegt er een tank door de lucht, clip-ons en kneesliders glijden als voetzoekers over het asfalt, coureurs zitten nog steeds in dezelfde positie, maar zonder motor. Ik weet het allemaal te ontwijken en kom in het middenveld l’Eau Rouge door. En dan volgt de rode vlag: herstart. Jammer, maar wel verwacht, want die rotzooi beneden is niet binnen 2 minuten opgeruimd.
De herstart gaat op identieke wijze, maar dan met 4 man minder. Weer ben ik goed weg en rem heel laat voor de hairpin die ik wederom buitenom neem. Ik zit goed, passeer een paar man en word zelf ook nog ingehaald. Bij de 1e doorkomst blijk ik 14 man te hebben ingehaald: ik lig 35e! Bij de hairpin rem ik er weer eentje uit. We komen door l’Eau Rouge, waar ik Marco 3 plekken voor me zie rijden. Met een ultieme uitremactie wil ik aan het einde van het rechte stuk die 2 man pakken, zodat ik in het wiel van Marco kom. Als ik dat dan een paar ronden kan vasthouden… Met de motor in de toerenbegrenzer kom ik met een snelheid van ruim 300 km/u op de chicane af. Ik kruip uit de slipstream, rem later dan mijn voorgangers, maar tegelijkertijd zie ik het dashboard uitgaan, weer aangaan en ondertussen… SLAAT DE MOTOR AF! Gelukkig is de rem niet elektrisch en ik laat de koppeling snel opkomen om de motor weer aan te laten slaan, maar het achterwiel begint te glijden. Helaas, aan de slipperclutch mankeert niets, dus de motor gaat niet aan. Uitrollend kom ik de chicane door en zet hem aan de kant. Ondertussen komt het complete veld voorbij. Ik draai het contact uit, weer aan en start de motor en hij loopt weer. In de verte zie ik nog iemand de bocht om gaan. Over mijn lijk dat ik hier laatste word!
Bij de volgende doorkomst zit ik al in de buurt en een paar honderd meter daarvoor rijdt een groepje van 4. Ik schakel een tandje bij en met het insturen van l’Eau Rouge heb ik de eerste al te pakken. Heerlijk om daar iemand in te halen. Spannend! Als het lukt heb je geen koffie meer nodig… en als het niet lukt ook niet trouwens. Met rasse schreden loop ik op het groepje in. Voor de laatste chicane rem ik de eerste van het groepje uit, kom het rechte stuk op en rem voor de hairpin de volgende uit. Op mijn laptimer zie ik dat ik inmiddels 2:43-ers rij. Dus 5 sec. sneller dan in de kwalificatie. En weer rem ik bij de laatste chicane iemand uit. In l’Eau Rouge zit ik achter Albert van der Velde. Dat weet ik, omdat het achter op zijn pak staat. Als ik die voorbij kom, ben ik in ieder geval niet de laatste Nederlander. Op de plek waar mijn motor afsloeg, rem ik Albert er uit. Nu dus 5 man achter me! Nog 4 ronden!
Hee, wat is dat? NEE!!! Het reservelampje van de benzine gaat branden! Dat haal ik nooit tot het einde. Even overweeg ik de pitstraat in te rijden, maar helaas staat opgeven niet in mijn woordenboek. We zien wel waar de motor strandt. Ondertussen trek ik een gat van ongeveer 200 m. naar mijn achtervolgers met nog 2 ronden te gaan. Ik probeer “moderne tieden, het nije rieden” en schakel bij 80 km/u door naar 6. Hoezo is racen slecht voor het milieu? De motor begint al te haperen, de mannen komen dichterbij, nog 1 ronde! Hij begint meer en meer te stotteren. Halverwege komt de Philippe Galle (B) me voorbij en de volgende bocht pak ik hem meteen weer terug. De motor houdt ondertussen al flink in en ik ga de meest vreemde lijnen rijden om de mannen achter me te houden. We komen het laatste stuk naar de chicane op, nog 1 km.! En dan is het afgelopen, de groep komt me voorbij en ik kom 500 m. voor de streep tot stilstand. Wat een sof! Dit gaan we nooit meer meemaken!