Vandaag is de grote dag: 2 kwalificatietrainingen. Helaas kan ik mijn nieuwe Richa overall niet aan, omdat de knieprotectie precies op mijn in Spanje opgelopen geblesseerde knie drukt. Dan maar weer mijn allereerste racepak uit 2002 (!) aan. Qua pasvorm is het net als een spijkerbroek: hoe ouder en hoe langer niet gewassen, des te lekkerder zit hij. Aan het weer gaat het niet liggen vandaag. Het is 20°C en er staat niet al te veel wind. Recordweer zou je zeggen.
De 1e training wordt er inderdaad waanzinnig hard gereden. Gareth Jones rijdt 1:41.924!!! Niet normaal in deze fase van seizoen! Van de 55 ingeschreven coureurs rijden er uiteindelijk 47 in de baan. Hiervan mogen er 44 starten, zijn er 2 reserves en mag de rest naar huis (een BN-er). Ik rij wel sneller dan gisteren, zij het marginaal, 1:51, 493. Hiermee balanceer ik op het randje: 42e. Oude maat Teus Oskam is meer dan een seconde sneller. Oeps, dit moet fors beter.
De 2e training lukt het me eindelijk om weer een stuk sneller te zijn. Ik rij constant 1:50-ers met als snelste ronde 1:50.381. Het blijkt de 41e tijd te zijn. Mij zeer veilig wanend krijg ik uiteindelijk de startopstelling onder mijn neus gedrukt. Ik sta 44e en laatste!!!! Voor het eerst in mijn wegracecarrière sta ik als laatste op de grid. Ach, je moet alles een keer meemaken. Kwalificeren is het belangrijkste doel en dat is gehaald. Ik moet vooral veel kilometers maken en dus zijn die 2 wedstrijden morgen heel erg belangrijk.
1e Paasdag is een hangdag, dus we hebben tijd genoeg om (alles) te (ver)prutsen. We passen de vering en demping nog wat aan, monteren een groter achtertandwiel, monteren andere remblokken en laten de voorvork 1 mm. inzakken. Dit moet alle problemen oplossen.
De warming up op 2e Paasdag gaat absoluut niet naar wens. De motor drijft niet meer zo snel naar buiten, waardoor ik in principe sneller de bocht door kan. Dat blijkt helaas niet uit de tijd, want die blijft steken op 1:50.908 en dat is de 39e tijd. Maar ondanks dat de remmen verbeterd zijn, mis ik de Haarbocht 3 keer, Ruskenhoek 1 keer en De Bult 1 keer. En dat in 10 minuten tijd! Doordat het achterwiel iets meer naar voren is komen te staan (door het grotere achtertandwiel), is de motorfiets korter geworden, waardoor hij in principe al beter stuurt. En in combinatie van de 1 mm. lagere voorkant, komt de achterkant van de motor bij het aanremmen te veel en te snel omhoog.
De doelstelling voor de race is: niet laatste worden en voor Teus finishen. Als dat lukt, word ik dus ook niet laatste. Het begin is heel beroerd. Door de drukte in het parc fermé kom ik te laat de pitstraat in en die gaat vlak voor mijn neus dicht. Dat betekent dat ik zonder bandenwarmers op de grid aan de race moet beginnen. Een risico dus. Het blijkt wel prutswerk van de organisatie te zijn, want uiteindelijk sta ik met nog 15 man te wachten. Het wordt tijd dat eerst de rijders een vrije doortocht het parc fermé uit krijgen en daarna pas alle helpers. Daarna is er gedoe rondom de startplek. Er staat iemand op mijn plek en om de kans op diskwalificatie te voorkomen, ga ik een rij naar achteren. Wel in mijn nadeel dus.
Het rode licht dooft en ik kom matig van mijn plek. Bij de Haarbocht haal ik er een paar in. Ik zit vlak achter mijn teammaat Marco op de Veenslang en rem hem uit voor Ruskenhoek, bij Stekkenwal komt hij weer binnendoor. Bij Mandeveen zet ik hem er weer tussen en driftend ga ik Duikersloot door! Kicken! Bij de GT Bocht rem ik Teus er uit. Dat gaat goed! Dan de Haarbocht, ik rem en ga niet rechtsaf, maar rechtdoor. De hele meute komt voorbij en ik kan weer opnieuw beginnen. Marco heeft er al een aantal ingehaald en zit net te ver om er nog bij te komen. Op weg naar Teus dan maar. En weer verrem ik me bij de Haarbocht. Daarna blijf ik op Teus jagen, maar mijn arm begint op te spelen. We hebben nog geen quickshifter en snelgas gemonteerd, waardoor ik veel te veel met mijn rechterarm moet werken. En dan is 14 ronden HEEL erg lang. Ik kak steeds meer in en in ronde 11 word ik gelapt. Gedemoraliseerd rij ik plichtmatig mijn rondjes en finish uiteindelijk als 35e: de laatste die de finish heeft gehaald. Dat is me nog nooit overkomen. Zwaar chagrijnig begint het wachten op race 2 en ondertussen zetten we die 1 mm. van de voorvork weer terug en passen we de ingaande demping aan.
Voor race 2 beloof ik mezelf: over mijn lijk dat ik weer laatste word. Het plan is om mega agressief te rijden in de eerste 3 ronden en vasthouden tot ronde 8. Omdat daarna mijn arm het waarschijnlijk niet meer houdt, de resterende ronden verdedigen. En weer is het een gezeik bij de start. Tot 3 keer toe word ik naar een andere plek gestuurd, zodat ik wederom niet met bandenwarmers kan staan, wegens tekort aan tijd. Rintje Ritsma, de ex-schaatsvedette, maakt zijn debuut en staat achter me. Nevernooitniet dat die me hier gaat kloppen, hoewel ik vind dat hij het wel erg goed doet. Die komt er wel.
Het rode licht gaat aan, de volumeknop gaat open, de geur van benzine zwelt aan en GAAN! Ik kom matig weg, maar rem extra laat bij de Haarbocht en pak een paar man buitenom, inclusief Teus. Gas richting Madijk, waar ik weer iemand voorbijsteek. Naar Ossebroeken, wederom 2 man. En zo gaat het een paar bochten door. Bij de eerste doorkomst lig ik 30e. 15 man ingehaald in de 1e ronde! Dat gaat lekker. Extra streepje gas erbij. De 2e doorkomst gaat in 1:48.950! Dus wederom 1.5 seconde sneller. Een PR, voor het eerst onder de 1:49! En nu vasthouden! Er volgen nog 4 lage 1:49-ers. Maar dan komen we in de 7e ronde. Mijn arm begint op te spelen en de tijden lopen langzaam op van 1:50 naar 1:51. Ondertussen word ik een paar keer ingehaald, maar dat was ingecalculeerd. Ik krijg het moeilijker en moeilijker en 2 ronden voor het einde word ik ingehaald door Gareth Jones. Goddank, een ronde minder!
Moe, maar uitermate voldaan kom ik binnen en blijkt dat ik 27e geworden ben. Wat een afsluiter en wat een opsteker! In mijn 1e weekend op de nieuwe Honda mijn PR verbeterd. Dat belooft wat voor de rest van het seizoen. Het blijkt te zijn uitgekomen: de Fireblade en ik zijn vriendjes geworden en veel sneller dan ik had verwacht.