De kwalificatiedag
Dit jaar is het 25-jarig bestaan van de Ducati Club Nederland, waarvan Patricia en ik ook lid zijn. Een bijzonder jaar dus en een leuke opmaat om maar eens te besluiten er voor mij ook maar eens een bijzonder jaar van te maken. Na de 14e plaats en 2 punten tijdens mijn racedebuut van voor vorig jaar, moet het dit jaar maar eens een Top 10 klassering gaan worden.
Het was weer gezellig druk in de paddock, met heel veel deelnemers, handelaren en motoren van allerlei pluimage. Ook dit jaar kwam ik weer een groot aantal bekenden tegen. De Aprilia Riders Association (ARA: de Aprilia club) was ook weer goed vertegenwoordigd met een stand. Door de vele inschrijvingen (bijna 50) in de klasse SAM > 700, waaronder 13 RSV Mille’s (!), werd deze klasse verdeeld over 5 Ducati klassen. Ik werd ingedeeld in de Desmodue klasse. In deze klasse rijden Ducati’s 888, 851, Monster, Supersport etc. mee. Het nadeel van deze klasse is dat de rijders een stuk minder snel zijn dan bijvoorbeeld in de Desmoquattro klasse, waar je dus Ducati’s 916/996/998/999 aantreft. Het resultaat was dat ik in de eerste training voornamelijk aan het inhalen ben geweest, resulterend in een 1:36.546, hetgeen ruim 1.5 seconden boven mijn snelste tijd lag. Ik was dan ook enigszins teleurgesteld in mijn verrichtingen tijdens deze training.
De 2e tijdtraining begon op een half natte baan, die gedurende de kwalificatie bijna volledig opdroogde. Helaas waren er nogal wat rijders die de knop nog steeds op regen hadden staan. Door het vele inhalen kwam ik hierdoor niet verder dan 1:39.494: zwaar teleurstellend. Het leek op het oog allemaal snel, want ik heb in mijn leven nog nooit zoveel rijders ingehaald als tijdens deze 2 sessies. Het feit echter dat ik zelf niet één keer ben ingehaald, betekende voor mij zowel een unicum als wel het ontstaan van de twijfel of ik wel snel genoeg was geweest.
Kortom, ik was niet helemaal zeker van mijn zaak en besloot maar aan te sluiten bij het Corenwijn-Festijn inclusief BBQ met Reinier Schreurs, Marja & Hans Terschegget en El & Rolf Dracht van de ARA. Het slot van de dag werd hiermee nog gezelliger dan hij al was en alcohol schijnt de wereld wat rooskleuriger maken, dus ik had besloten dat ik op de 3e startrij zou moeten starten.
De wedstrijddag
Wat een begin: ik blijk me als 9e te hebben gekwalificeerd!!! Mijn voorgevoel bleek dus juist: de 3e startrij. Wel jammer dat ik 0.1 seconde tekort kwam voor een parapludame. Aan de andere kant: ze waren nog dikker gekleed dan de meeste motorliefhebbers op de tribune.
Het weer was nogal onbetrouwbaar de hele dag: regen en zon wisselden elkaar in hoog tempo af. Dat zorgde voor een behoorlijk probleem: wat wordt de bandenkeus? Een uur voor de race begon het weer eens te hozen en mijn besluit stond vast: droogweerbanden. Ik besloot maar eens een gok te wagen. Het bleek de hele dag niet langer te regenen dan zo’n 20 minuten en dan weer zo’n 40 minuten droog. Drie kwartier voor de race viel er weer een bui en daarna brak de zon definitief door. Het bleek dus de juiste gok te zijn geweest.
Aankomend op de grid werd ik door de baco naar de 10e startplek gedirigeerd, terwijl ik als 9e stond gekwalificeerd! De beste man bleek onvermurwbaar en niet in voor een discussie, waardoor ik behoorlijk geïrriteerd eieren voor mijn geld koos. Het bleek me achteraf alleen maar scherper te hebben gemaakt. Als 8e vloog ik buitenom de Nationale Bocht in om bij Stekkenwal nog 2 man uit te remmen: 6e plaats! Zover had ik nog nooit voorin gezeten, met de voorste 3 niet ver van me vandaan. Na een paar ronden wist ik als 5e door te komen, waarna ik werd ingehaald, door Van Rooijen die uiteindelijk 3e zou worden. Ik haalde zelf ook nog Michel Lamers op een Duc in. Deze had zoveel meer vermogen dan ik, dat ik hem 4 keer moest verschalken door uitrem-acties, alvorens ik hem door een hogere bochtensnelheid definitief kon lossen.
Drie ronden voor het einde werd ik op de Veenslang door Gerrit-Jan van der Leek ingehaald, wederom met fors meer vermogen dan ik. Na één ronde overal te prikken, besloot ik om hem te volgen en verder nergens meer te prikken om hem het gevoel te geven dat hij me definitief had gelost. Voor de GT-bocht in de allerlaatste ronde ga ik een ultieme uitremactie uit te voeren om hem in één keer te pakken. We hadden echter nog 2 ronden te gaan met nogal wat achterblijvers die voor verrassingen konden zorgen. De laatste ronde brak aan, Mandeveen-Duikersloot, vol gas, alles of niets, Ramshoek… er rijdt een achterblijver, dit is mijn kans, hij twijfelt om de achterblijver buitenom of binnendoor te passeren. Nu of nooit, de dood of de gladiolen en ik kwak hem binnendoor en VOL in de ankers op de GT-bocht af, mijn concurrent dwingend de achterblijver buitenom te passeren, nu omgooien! Ik ben er langs!!!! En nu vol gas naar de finish. Op de streep word ik toch nog met 0.03 (!) seconden geklopt door een motorfiets met meer vermogen. 6e plaats!
Mijn besluit om mijn motor te laten tunen staat nu definitief vast. Verslagen worden op vermogen moet maar eens afgelopen zijn. En dan is het tijd om de 6e plaats te vieren. Mijn allerbeste race tot nu toe en tijd om mijn prijs te incasseren: een koel biertje!
Na bestudering van mijn rondetijden besefte ik pas wat voor bijzondere race ik had gereden. Met uitzondering van een 1:37 met achterblijvers heb ik alle rondes binnen een marge van 0.6 seconde van elkaar gereden, met 7 ronden sneller dan ik ooit was (in de 1:34) en een snelste rondetijd van 1:34.676. Tijd om nog maar eens een prijs te incasseren: nog een koel biertje!